۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

کودک، نوجوان؛ ذخایرِ آینده‌ساز

کودک، نوجوان؛ ذخایرِ آینده‌ساز

کودک، نوجوان؛ ذخایرِ آینده‌ساز

جزئیات

به مناسبت ۱۸ تیر، روز ادبیات کودک و نوجوان

18 تیر 1402
برای تولید آثار متناسب با کودک و نوجوان، شناسایی دنیای این گروه سنی و پرداختن به آن در راستای نیاز آینده کشور به سازندگانی با هویت، هدفدار، مومن و شجاع، نه فقط ضروری بلکه جزو اصول ِراهبردی است. هنگامی که تمام تهدیدات دشمنان ما، مردم محور و در جهت القای یأس و بی‌ایمانی در جامعه، به‌خصوص در قشر سازنده حال و آینده کشور است، نیاز پرداختن به ادبیات هدفمندِ تخصصی، هنرمندانه، جذاب و تاثیرگذار ِ کودک و نوجوان، بیش از هر زمان دیگر احساس می‌شود.
به نظر می‌رسد وجود یک هسته مرکزی متخصص، واقعی و کاربردی در ارتباط با رصد مطالبات و نیازهای این گروه سنی و برنامه‌ریزی در راستای تولید محتوا و خلقِ آثارِ مفید و جذاب برای این قشر لازم و ضروری است. بی‌شک اهمیت دادن به ادبیات کودک و نوجوان، اهمیت دادن به آینده روشن جامعه است و در همین راستا هزینه کردن، خود سرمایه گذاریِ راهبردی برای گذر ِکشور از چالش‌های پیش‌رو و دست‌یابی به قله‌های توسعه و پیشرفت در ابعاد مختلف است. ادبیات کودک و نوجوان ضمن آن که می‌تواند در ایجاد و تثبیت اعتقادات و باورها و ارزش‎‌های دینی و ملی در نسل سازنده کشور نقشی اساسی ایفا کند، می‌تواند در هویت‌شناسی، هدف‌شناسی، پدید آوردن میل به دانش‌اندوزی، تقویت جرات و شجاعت، قدرت استقلال و خوداتکایی، علاقه به زندگی مبتنی بر ارزش‌ها و... نقشی خاص داشته باشد؛ نقشی که هرگز جایگزینی برای آن متصور نیست!
اکنون مهم‌ترین تهدید برای فرزندان این جامعه، اقدامات سازمان‌یافته و پر هزینه دشمنان، برای بی‌هویت کردن نسل سازنده کشور است، هدفی نامقدس که پروژه‌های بزرگی از سوی استکبار جهانی برای تحقق آن تعریف می‌شود و هرچندگاه قطعه‌ای از ثمرات این حرکت نرم و فریبنده دشمن را می‌توان در جامعه دینی مشاهده کرد.
در بیان علل اهمیت و چگونگی اقدام عملیاتی در حوزه ادبیات کودک و نوجوان، توجه واقعی به زنجیره سخنان حکیمانه مقام معظم رهبری (مدظله العالی) از چند دهه گذشته تا کنون، برای مسئولان، مربیان و خانواده‌ها راه‌گشا است. ایشان در یکی از سخنان خویش در اردیبهشت ۷۷ چنین می فرمایند «حقیقتاً باید بگویم که اگر مسؤولان امور فرهنگی کشور بخواهند مسأله‌ کودک و نوجوان را آن‌چنان که هست، مورد اهتمام قرار دهند، من خیال می‌کنم خیلی از آنهایی که مسؤولند، از ساعات خواب‌شان هم خواهند زد تا به این مسأله بپردازند. امروز قضیه‌ تربیت کودک و نوجوان، با گذشته‌های دور حتی با گذشته‌های نه چندان دور، مثلاً با بیست سال پیش، خیلی تفاوت کرده است. ما می‌خواهیم از این نسلی که امروز مثل مادّه‌ خامی و مثل ذخیره‌ای در اختیار یکایک ماست، چه ساخته شود؟ آینده‌ای را که آنها خواهند ساخت و پرداخت و پیش برد، چگونه تصویر کرده‌ایم؟ اگر حقیقتاً به آرمان‌های اسلامی و ملی و عظمت ایران و ایرانی و جبران راهی که دست‌های استبداد سیاه در این صد و پنجاه سال، دویست سال اخیر ما را در آن کشانده است، فکر می‌کنیم؛ اگر اینها برای‌مان مهم است و به آینده به معنای حقیقی کلمه اهمیت می‌دهیم، پس بایستی به تربیت کودک و نوجوان خیلی بپردازیم، درباره‌ آن خیلی فکر کنیم و اهمیت آن را خیلی بشناسیم؛ که احساس می‎‌کنم برای برخی از مسؤولان امور فرهنگی، دست‌اندرکاران، مسأله به این شکل مطرح نیست...»
اکنون سوال این است ؛ پس از گذشت نزدیک به سی سال از این سخنان و وجود ِ فرمایشاتِ سلسله‌وار و مرتبطِ ایشان تا همین اردیبهشت ۱۴۰۲، در راستای تحقق این بیانات، چه اقدامات موثری انجام شده است؟ این سخنان می‌تواند در پرداختن به ادبیات کودک و نوجوان، فصل‌الخطاب و راه‌گشا باشد، به شرطی که عادتِ غفلت در بین متولیان، خاموش و نسیمِ اقدامِ همه‌جانبه و مستمر، از سوی دل‌هایِ دغدغه‌مند وزیدن بگیرد. ان‌شاءالله.

نویسنده: فتح‌الله نادعلی

مقاله ها مرتبط