قرار بود برای یک کار فرهنگی به کرمان برویم و چند روزی بمانیم. مدت‌ها در فکر بودم. با خودم شرط کرده بودم اگر رفتیم کرمان، حتما برای عرض ارادت و دیدن مادر شهیدی که یادگار روزهای سخت نبرد است به منزلش بروم. شایعه کرده بودند ایشان به فرزند شهیدش پیوسته.
تنها فرزند این مادر که علی شفیعی نام داشت و یکی از فرماندهان شجاع و با ذکاوت لشکر۴۱ ثارالله بود در عملیات کربلای پنج به شهادت رسید. سرگذشت این مادر را ۱۵ سال پیش، با سختی و مشقت فراوان در مستندی به نام «ننه‌علی» که توسط موسسه فرهنگی و هنری جنات فکه، ساخته و منتشر کرده بودیم. آن زمان، پخش این مستند جزو مجموعه ۳۱۳ سردار شهید از شبکه دو سیما غوغا به پا کرده بود.
ننه‌علی آن روزها به اصرار سردار حاج‌قاسم سلیمانی قبول کرد با ما صحبت کند و ما قراری با ایشان گذاشتیم. او مادری سرشار از معرفت و عرفان بود. هرچند بی‌سواد، اما بی‌اغراق اساتید بزرگ باید جهت کسب معارف دین، پای حرف‌های قشنگ و دلنشینش زانو بزنند. ننه‌علی دیدنی است و شرحش در گفتار نمی‌آید.
این‌بار به کرمان رسیدیم. بعد از این همه سال به ایشان زنگ زدم. خودم را که معرفی کردم، شناخت. خوشحال شدم. حالا برای دیدنش لحظه‌شماری می‌کردم. اسباب کار آماده شد و با دوستان کرمانی‌مان به منزلش رفتیم. او با روی باز ما را پذیرفت. در خانه‌اش هیچ چیز تغییر نکرده بود. خانه‌ای کوچک و ساده، با تختی کنار اتاق و عکس بزرگی از سردار شهید علی شفیعی که روبه‌روی مادر قرار داشت. تمام زندگی این مادر مال مردم است. خانه‌اش وقف بنیاد شهید است و محلی برای تجمیع و توزیع کمک‌های مردمی به اقشار ضعیف شهر. صحبت‌هایش درس است برای آدم. مثل همان ۱۵ سال پیش، حرف‌هایش مرا تکان می‌دهد و به خود می‌آورد. ننه‌علی رو کرد به همه‌مان و گفت: «ببینید! این دنیا محل گذر است، همه می‌رویم. آن‌چه می‌ماند، اعمال ماست. شهدا رفتند، خوش به حال‌شان. ما چه کار کردیم؟ موقع مرگ آن‌چه داریم که ما را با آن در قبر می‌گذراند تکه پارچه‌ای سفید است. به چه دل خوش کرده‌ایم؟»
حرف‌هایش مثل خمپاره‌ای می‌ماند که همه چیز را متلاشی می‌کند؛ تمام منیت را، حب دنیا را، جاه و مقام را، غرور و تکبر را و...
او از همه دنیا فقط یک چادر کهنه و یک چارقد سفید با سنجاقی زیر چانه‌اش دارد. تنهای تنهاست. چه کسی می‌داند امروز ننه‌علی که تمام زندگی‌اش را با کار کردن و بزرگ کردن فرزند برومندش گذرانده کیست؟ کسی که ثمره عمرش را در راه خدا داده و طلبکار هیچ کس نیست و از دنیا هیچ چیز نمی‌خواهد. آن‌چه ننه‌علی می‌خواهد آرامش و امنیت و عدل و انصاف در جامعه است. بیاییم درک کنیم آن‌چه داریم از برکت خون فرزندان ننه‌علی‌هاست.
نویسنده: علی حسین‌پور
