هدف‌ها چه مادی و چه معنوی، انگیزه و سوخت حرکت انسان‌ها هستند. همیشه این‌طور است که آدم‌ها وقتی به موفقیتی دست می‌یابند، بیشتر دیده می‌شوند. بعضی‌های‌شان تبدیل به الگوهایی می‌شوند که تعدادی از افراد دیگر را با خود همراه می‌کنند. اما این یک آسیب دارد؛ دیده‌نشدن مسیر طی‌شده تا دست‌یابی به پیشرفت و پیروزی. این آفتی است که گریبان‌گیر مشتاقان رشد و بهبود می‌شود. در عصر سرعت و فناوری، آدم‌ها به دنبال این هستند که در زمانی کوتاه و با تلاشی کم به اهداف‌شان برسند. در‌حالی‌که رسیدن به اهداف، خصوصا هدف‌های بزرگ نیاز به صبر و تلاش و تامل دارد؛ نیاز به سخت‌کوشی، نیاز به جنگیدن با موانع. هرچند قبل‌از همه این‌ها، درک ضرورت‌های رسیدن به آن هدف و محاسبه درست متغیرهای پیروزی و شکست از اهمیت زیادی برخوردار است.
این روزها آسیب‌های سبک زندگی فوق سریع را حتی در تعاملات اجتماعی هم می‌بینیم؛ مثل بوق‌زدن‌های عجولانه، رانندگی‌های پرشتاب، پیام‌های مخفف در پیام‌رسان‌ها، کم‌حوصله‌شدن در حوزه مطالعه و کاهش زمان مطالعه تا حد خواندن خلاصه‌متن‌های اینستاگرامی و... . اما در تاریخ و سنت‌های ما صبر و تامل و آرامش بسیار پر‌رنگ است و همین عامل طلایی موجب می‌شد آدم‌ها خیلی بیشتر ظرفیت تحمل سختی‌ها و ناملایمات را داشته باشند و در مسیر زندگی‌شان استقامت به خرج دهند. یکی از سریال‌هایی که درمان فرهنگی این درد جدید است، سریال «ذهن زیبا»ست. این سریال پیرامون شخصیت و تلاش‌های خستگی‌ناپذیر دکتر حسین بهاروند ساخته شده است. دکتر بهاروند، استاد مسلم و محقق برتر بین‌المللی در حوزه پژوهش‌های سلول‌های بنیادی در موسسه رویان است. در ذهن زیبا که براساس برداشت‌هایی از ماجراهای کودکی تا میان‌سالی استاد بهاروند تهیه شده، شاهد آن هستیم که چطور او با تلاشی بی‌بدیل ذره‌ذره مسیر پر از سنگلاخ و موانع را برای به‌دست‌آوردن هر یک از داشته‌های امروزش طی کرده است؛ از سطوح مختلف مشکلات اقتصادی تا بیماری و... همه را یکی‌یکی با ثبات‌قدم خود، پشت سر گذاشته و نه‌تنها خود، بلکه یک کشور را پیشرفت داده است. در آخرین قسمت این مجموعه که با عنوان فراصحنه تدوین شده، دکتر بهاروند می‌گوید «تکامل، حاصل چالش است.» این جمله زرین نشان می‌دهد سبک زندگی درست آن است که با آغوشی باز به استقبال چالش‌ها برویم و پای حل آن‌ها بایستیم. این همان چیزی است که رهبر انقلاب به‌عنوان یکی از ویژگی‌های نخبگی از آن یاد می‌کنند «نخبه آن کسی است که قدر استعداد را می‌داند، آن را به کار می‌اندازد و با همت بالا و قبول زحمت و قبول مجاهدت، خودش را به یک نخبه تبدیل می کند. شخص نخبه و جوان نخبه هم در قبال مسائل کشور باید احساس مسئولیت بکند و گاهی لازم است که جوان نخبه با سختی‌ها هم بسازد؛ این یکی از آن نکات اخلاقی بسیار مهم است که باید مورد توجه باشد. این برداشت که همه‌چیز باید آماده باشد و در جای خود باشد تا نخبه بتواند کار بکند، برداشت درستی نیست؛ گاهی بایستی با موانع مبارزه کنید.»
این را همیشه به یاد داشته باشیم که معجزه، لحظه رسیدن نیست؛ معجزه ایستادگی در طی کردن مسیر است.
نویسنده: نفیسه نجفی
