میثاق‌نامه پاسدار شهید مرتضی ابراهیمی

 از تمامی شما درخواست حلالیت دارم. امیدوارم همیشه موفق باشید. از این‌ که زحمت مراسم من بر عهده شماست، تشکر و حلالیت می‌طلبم.
 در خط ولایت و پشتیبانش باشید که چراغ راه است. نگذارید دشمن، چه از راه جنگ‌ سخت و چه از راه جنگ‌ نرم دین و کشورمان را از شما بگیرد. توکل‌تان به خدا و ائمه باشد.
 به قول دوستی که هیچ‌ وقت او را آن‌گونه که باید نشناختیم؛ شهید صدرزاده: اگر دستم به دامان امام حسین(ع) برسد، نام تک‌تک‌تان را خواهم برد.
و در آخر، از تمام نیروهایم حلالیت می‌طلبم که فرمانده خوبی قطعا برای شما نبودم ولی خدا می‌داند تمام سعی خود را برای انجام‌ وظیفه‌ام کرده‌ام و ان‌شاءالله در مقابل خدا روسیاه نیستم.
 اگر حرفی زدم یا تندی کردم مرا به بزرگواری‌تان ببخشید که توان من در همین اندازه بود.
والسلام
دوست و رفیق شما، مرتضی ابراهیمی
۱۳۹۴/۱۱/۱۲

***

دوست‌تان دارم. ان‌شاءالله مرا برای تمام اذیتی که برای شما داشته‌ام حلال می‌کنید.
چادرتان را زمین نگذارید که ارثیه حضرت زهرا(س) است. پشتیبان ولی‌فقیه باشید و راه و خون شهیدان را ادامه دهید.
الگوی‌تان حضرت زینب(س) باشد. بی‌تابی نکنید و حواس‌تان به همسرم زهرا باشد که بی‌تابی نکند.
والسلام
مخلص شما، مرتضی ابراهیمی
۱۳۹۴/۱۱/۱۲

***

وقتی این نامه را می‌خوانید، من در کنار شما نیستم و ان‌شاءالله دعای شما مستجاب شده و من عاقبت به خیر شده‌ام.
از شما تقاضا دارم من را حلال کنید چرا که شما را خیلی اذیت کرده‌ام و فرزند خوبی برای شما نبودم.
 از این ناراحتم که هیچ‌گاه برای شما عصای خوبی نبوده‌ام و شما همیشه تکیه‌گاه من بودید.
مادر عزیزم، صبوری کن که دیدار نزدیک است.
پدر عزیزم، تحمل کن که روز وصال نزدیک است.
 با گریه‌ها و بی‌قراری‌تان دشمن‌شاد نشوید که آن‌ها فقط سوختن شما را می‌خواهند.
حرف آخر؛ پشتیبان ولی‌فقیه باشید که چراغ راه است و قطعا هر کسی با ولایت باشد، سعادت دنیا و آخرت همراه اوست. خوشحالم مرا به‌گونه‌ای تربیت کردید که این راه برای خود انتخاب کردم.
 دستان پینه‌بسته‌ات را ای پدرم، می‌بوسم و دوستت دارم.
چهره خسته‌ات را مادرم، می‌بوسم و دوستت دارم.
والسلام
مرتضی ابراهیمی
۱۳۹۱/۱۱/۱۳