سال۶۱ هجری، روز ۲۰ ماه صفر، کاروان اسرا سرِ مبارک اباعبدالله علیه‌السلام را به کربلا برمی‌گردانند و به بدن ایشان ملحق می‌کنند. با همین مضمون، آیت‌الله قاضی‌طباطبایی نام دیگر اربعین را «مَرَدالرأس» می‌داند. همین می‌شود که زیارت اربعین بین شیعیان و عاشقان حسین علیه‌السلام گل می‌کند و با این که در این هزار و خرده‌ای سال که از واقعه عاشورا می‌گذرد، گاهی به علت دخالت حکومت‌ها کم‌رنگ برگزار می‌شود، اما هیچ‌گاه از نفس نمی‌افتد. سندش هم کتاب آثارالباقیه ابوریحان بیرونی است که حدود هزار سال پیش نگاشته شده. در این کتاب به زیارت اربعین مفصل پرداخته شده است.
بعد از سقوط رژیم بعث، زیارت اربعین در عراق هر سال پرشورتر برگزار می‌شود. آن‌قدر که مراسم اربعین شده است پرشورترین اجتماع بشری. طبق مستندات و آمار، چنین اجتماعی در جهان بی‌سابقه است. با این همه، هنوز مجامع شیعه نتوانسته‌اند مراسم اربعین را در گینس ثبت کنند.
جالب است که آمریکا بعد از زلزله هائیتی، شش میلیون وعده غذا میان زلزله‌زدگان توزیع و نام خود را در گینس ثبت کرد، اما در چند سال اخیر به صورت میانگین هر سال هفتصد میلیون وعده غذا در مراسم اربعین، نه توسط حکومت‌ها که با کمک مردم آماده و توزیع می‌شود.
زایران و موکب‌داران ایرانی در این میان، سهم عمده‌ای دارند. آن‌قدر که برگشت زوار ایرانی از عراق به وطن بعد از مهاجرت آریایی‌ها، بزرگ‌ترین مهاجرت تاریخ ایران محسوب می‌شود. چه خوب است که دغدغه‌مندان و فعالان عرصه بین‌الملل دست به کار شوند و برای حفظ این تاریخ گرانبها و برای شناسانده شدن هرچه بهتر تشیع، مشکلات ثبت مراسم اربعین در گینس را برطرف کنند و موضوع را تا سرحد نتیجه پیگیر باشند.