اختاپوس موفق‌تر عمل می‌کند. موجودی که هشت دست دارد با قدرتی خارق‌العاده که هرکدام از دست‌هایش قطع شود، از نو می‌روید. با این حال، گاهی داشتن دو دست هم برای برآمدن از پس کارها کافی است. یک دست از داخل و یک دست از خارج به هم پیوند بخورند هم ممکن است به هدف برسند؛ حتی اگر هدف نامشروع، ناجوان‌مردانه و خنجری باشد که بی‌هوا پایین می‌آید. پس اگر اختاپوس هم باشی، لازم است فقط به دست‌هایت فکر نکنی. چشم‌هایت را خوب باز کنی تا هر حرکت بی‌جای دو دست خائن را ببینی. دستی که در داخل منتظر فرصتی برای ضربه‌زدن است و دستی در بیرون که دنبال فرصت‌سازی برای حمله است.
وقتی یک کلیپ کوتاه از نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی پخش شد که ملتمسانه درصدد یادآوری شعار مجعول زن، زندگی، آزادی بود، معلوم بود که دستی از خارج مرزها دارد برای برگرداندن ساده‌لوحانه دست داخلی التماس می‌کند. التماس می‌کند که از این شعار منصرف نشود و همان بساط برادرکشی را قابیل‌وار در خیابان‌ها پهن کند. این پایان ماجرا نبود. می‌گفت دنبال صلح است و دلواپس مرگ «رویای زن ایرانی». ادعا می‌کرد رنج مردم ایران را می‌بیند و می‌داند که آب آشامیدنی به‌اندازه کافی ندارند و حاضر است اگر ایرانی‌ها کمکش کنند، فناوری‌های آب‌‌شیرین‌کن به ایران بدهد. این لحن التماس‌گونه در جنگ ۱۲روزه برای کشاندن دست داخلی به کف خیابان‌ها ادامه داشت. تیر‌ها اما همه به سنگ خورد. حالا دیگر اوضاع داخل ایران برای صهیونیست‌ها کلافه‌کننده شده بود. وقتی تطمیع، کاری از پیش نبرد، زبانِ تهدید گشوده شد. این‌بار هم دست تزویر رسانه‌ای، کمک‌کار بود.
کلیپ‌های تبلیغاتی از «جانیِ عصر» پخش شد که در آن‌ها، مردم ایران را می‌ترساند. در یکی، به خلبانانش می‌گفت «شما فرستاده‌های تل‌آویو به تهران هستید، همه‌چیز را با خاک یکسان کنید. فقط روی اهداف‌تان تمرکز کنید و به زن و کودک رحم نکنید.» این‌ها را کسی می‌گفت که در گذشته، علنی گفته بود «یکی از تلاش‌های ما (رژیم صهیونیستی) این است که تلفات انسانی را به حداکثر مقدار ممکن برسانیم.» اگر می‌فهمید که هیچ، اگر نمی‌فهمید نیازی نیست توضیح بدهم.
او در فیلم کوتاه دیگری می‌گفت «فقط به پیروزی فکر می‌کنم، به منابع آب ایران و مزارع حمله می‌کنیم و زنان و کودکان ایران باید گرسنگی بکشند.» یعنی همان طرحی که اکنون در غزه پیاده کرده است. او در حالی که تهدید می‌کرد تهران را به آتش می‌کشد، هم‌زمان از مردم ایران می‌خواست علیه حاکمیت خود قیام کنند.
این تهدیدها از طرف کسی است که تنها دو دست علیل دارد و از این‌که جلوی چه کسی ایستاده بی‌خبر است. نمی‌داند با اختاپوسی طرف است که او را میان بازوهای تجدیدپذیر خودش له خواهد کرد. بر این بازوها، نه تطمیع کارگر است و نه تهدید. برای صهیونیست‌ها دیر است که درباره مصونیت ایرانی‌ها در برابر تهدیدات و ضربات بگویند و اعتراف کنند ایرانی‌ها مردمی هستند که تا آخر می‌جنگند۱... بازوهای تجدیدپذیر ایران، دشمنان را حیرت‌زده خواهد کرد.
پی‌نوشت:
۱. نقل از تامر هیمن، افسر اطلاعات ارتش رژیم صهیونیستی.
نویسنده: زهره علی‌عسگری
