شاید برای ماهایی که با شهادت پدر به‌دنیا آمده‌ایم و هر چه بزرگ‌تر شدیم، شهادت تک‌تک قهرمانان‌ زندگی‌مان را به چشم دیده‌ایم و دائما غصه بر قلب‌های‌مان نشسته است، این حدیث از امام جواد(ع) همچون نور امیدی باشد؛ «در امور حتمی بداء 1 راه دارد، اما قیام قائم(عج) وعده خداوند است و خداوند خلف وعده نمی‌کند.»
خدا خلف وعده نمی‌کند و بلاخره ظهور اتفاق می‌افتد، اما در این میان وظیفه ما چیست؟ آیا باید دست روی دست بگذاریم و خود را از معرکه عقب بکشیم؟ رهبر انقلاب چندین مرتبه در این‌باره هشدار داده‎‌اند که عقب‌نشینی غیرتاکتیکی، عقوبت الهی را در پیش خواهد داشت که البته نمونه بارزش، این ضایعه بزرگ و بلایی است که سر امت اسلام آمد؛ یعنی از دست دادن سیدحسن نصرالله.
ما سیدحسن را به‌خاطر فریب خوردن عده‌ای از خدا بی‌خبرِ عاشق غرب از دست دادیم. خدا رحمت کند سیدحسن را که همیشه پشتیبان ما بود. حتی اگر نظری خلاف نظر سیاست‌مداران و فرماندهان ما داشت. او در یک سخنرانی بعد از شهادت حاج‌قاسم گفت «اگر ما پاسخ دندان‌شکن به آمریکا ندهیم، قطعا باید منتظر اتفاقات بدتری باشیم...»
حزب‌الله در خط مقدم این جنگ، دارد فدایی تک‌تک مردم ایران می‌شود. اگر تا به امروز اسراییل نتوانسته جوابی به ما بدهد، یک بخش اعظمش به‌خاطر حزب‌الله ا‌ست. نیرویی که با قدرت، رژیم را در منگه ناامنی و نابودی قرار داده است.
ترورآلارم، رسانه غیردولتی اسراییل، بعد از شهادت یحیی سنوار، بشار اسد رییس‌جمهور سوریه را، به‌عنوان هدف بعدی ترور توسط اسراییل معرفی کرده است. تحلیل یک کلمه‌ای ترور بشار اسد، می‌شود سقوط شامات و رسیدن رژیم به پشت مرزهای عراق و ایران.
باید به مردم ایران این خطر گوشزد شود. این جنگ، جنگ بچه حزب‌اللهی‌ها نیست بلکه جنگ تمدن ایرانی‌اسلامی با صهیونیسم است. ما هنوز نتوانسته‌ایم به مردم‌مان بفهمانیم که سیدحسن‌ها و یحیی سنوارها برای ما ‌جنگیدند و شهید شدند. حزب‌الله برای ما تلاش می‌کند تا دست رژیم به خاک و ناموس ما نرسد. آن‌ها برای ایران در خط مقدم می‌جنگند تا بساط این شر مطلق جمع شود. در نتیجه اگر اتفاقی برای محور مقاومت بیفتد، اولین صدمه‌ا‌ش به منِ ایرانی می‌رسد. اگر سیدحسن و نیروهای دلیر حزب‌الله نبودند، ما باید خیلی نزدیک‌تر با رژیم درگیر می‌شدیم. این‌که امروز با خیال راحت داریم به کارهای‌مان می‌رسیم، به‌خاطر درایت، همت و توان بالای حزب‌الله‌ است. باید قدر دانست و این زحمات را روایت کرد. این وظیفه تک‌تک ماست.
محور مقاومت تا به امروز کم نگذاشته است. به همین دلیل است که هفتم اکتبر رسید، اما بعد از یک سال، اسراییل به هیچ‌کدام از خواسته‌هایش نرسید! اهدافش آزاد کردن اسیران اسراییلی بود که نتوانست. شناسایی و تخریب تونل‌های حماس بود که نشد. از بین بردن حماس و حمله زمینی بود که از آن هم عاجز ماند. و در نهایت تضعیف حزب‌الله و جلوگیری از حملاتش بود که در آن هم به موفقیت کامل نرسید.
رژیم در یک موقعیت اره‌ای قرار گرفته که نه می‌تواند پا پس بکشد و نه می‌تواند خیلی خودش را به آب و آتش بزند. نتانیاهو اگر پا پس بکشد، قشر محافظه‌کار، قدرت را از او می‌گیرند و تا دم اعدام می‌برندش و اگر ادامه دهد، مردم دنیا هر روز بیدارتر می‌شوند.
صهیونیست‌ها خیال کردند با ترور سید و فرماندهان ارشد یگان‌های رزمی، حزب‌الله زمین‌گیر و منزوی می‌شود، اما بعد شهادت سید، روزی نبوده که آژیرهای‌شان به صدا درنیاید و تلفات ندهند. طی روزهای گذشته حزب‌اللهِ به ظاهر بدون دبیرکل و فرمانده ارشد، چنان ضرباتی به رژیم وارد کرده که فرمانده ارتش اسراییل، وزارت بهداشت و مردم خبیث‌شان به التماس افتادند و اعتراف کردند ضربه بدی خوردند.
ممکن است اسراییل بخواهد مجددا ما را غافل‌گیر کند، اما طی این یک سال بارها‌وبارها از ما ضربه خورده و نتوانسته جواب درخوری هم بدهد. بعد از عملیات وعده‌صادق2، سه روز پی‌درپی توسط سایبری‌هایش در بوق‌وکرنا کرد که خیلی زود تهران را می‌زند، اما با دیدن لشکر سیدعلی در نماز جمعه نصر، شمشیرها را غلاف کرد و از ترس در پستوهایش قایم شد. رجزی که حضرت‌آقا در خطبه نماز جمعه برای دشمنان ایران خواند، انسان را یاد حرف مولا علی می‌اندازد که فرمود «منم که لشکرهای دشمن را در جنگ‌ها جابه‌جا می‌کنم؛ نه لشکرها من را.»
در جنگ جمل می‌گفتند ما فکر می‌کردیم علی دیگر جنگیدن را رها کرده و شمشیرش خاک گرفته؛ اما دیدند نه، علی همان علیِ ۲۵سال قبل است. حضرت‌آقا هم همان آقای چهل‌سال پیش است که حین سخنرانی ترورش کردند و در نمازجمعه بمب‌گذاری کردند، اما ایشان عین خیالش هم نبود.
به امید آزادی قدس عزیز در سایه‌سار رهبریت ایشان.

پی‌نوشت:
۱. در اصطلاح به معنای تغییر مقدرات از سوی خداوند بر اساس پاره‌ای حوادث و وقایع و تحت شرایط و عوامل ویژه ‌است.

نویسنده: زهرا عابدی