روزها شرایط مختلفی دارند. این شرایط هرقدر که با هم زاویه‌دار و متفاوت باشند، در یک چیز شبیه همند و آن، رصد اوضاعِ جامعه و رعایت بایدها و نبایدها برای رسیدن به هدف اصلی است. یکی از شرایط پرحاشیه این روزها مسئله حجاب زنان است. قرآن و فقه اسلام در مورد لزوم پوشش صحبت کرده‌اند ولی طبق معمول، نظرات متفاوتی از حد حجاب زنان وجود دارد. شاید در سال‌های گذشته، این نظرات فقهی موجب بروز بعضی برداشت‌های شخصی و نمود آن در جامعه می‌شد ولی امروز بدون شک، اهدافی فراتر از ذیِّ طلبگی پشت سرِ حجاب زنان وجود دارد. این روزها رفتارهایی نمود اجتماعی دارند که نوعی نمایش و تبرج خیابانی با اهداف قبح‌شکنی و عادی‌انگاری هستند. در کنار این مسئله نباید از حق گذشت که زنانِ بیش‌تری معتقد به پوشیدگی و حفظ حجاب هستند. با دیدن زنان روسری برداشته نباید گمان کنیم همه چیز از انقلاب و اسلام گرفته تا عفت و پاکدامنی رفت و تمام شد.
از طرفی، یکی از شرایط مورد اعتنا در این برهه، نیاز کشور به آرامش است. چیزی که دشمنان دنبال می‌کنند، فتنه‌انگیزی و بر هم زدن ثبات جامعه و تحمیل آشوب برای به هم ریختن اوضاع است. حالا فرقی نمی‌کند بهانۀ آشوب، اقتصادی و سیاسی باشد یا دینی و فرهنگی. شاید این‌بار هدف، درگیر کردن مردم با هم بر سرِ فریضۀ واجبی به نام امر به معروف و نهی از منکر باشد. نباید بگذاریم با مسئله امر به معروف و نهی از منکر به دام بیگانه بیفتیم. هدف از این هشدار، بی‌تفاوت کردن مردم نسبت به منکرات نیست که بگوییم امروز در برابر بی‌حجابی سکوت کنید و فردا با فلان منکر و بهمان گناه کنار بیایید. با این حال، شأن امر و نهی از شئون دستگاه قدرت است. به‌خصوص در این زمان که قطعا دشمن در کمین نشسته. مردم اگر به این داستان ورود پیدا کنند، جامعه وارد فاز درگیری و ناآرامی می‌شود و این ورود برای بدخواهان ملت فرصت‌سازی می‌کند. اگر چنین اتفاقی بیفتد و مردم بر سر حجاب و فریضه امر به معروف و نهی از منکر با هم درگیر بشوند، خسارتِ وارده جبران‌ناپذیر است. دُم این ماجرا که در خارج از مرزها به دست مواجب‌بگیران خائن به وطن است، می‌خواهد مردم را به نام دین به جان هم بیندازد تا اعتراضات خیابانی را کلید بزند.
خیلی کارها باید کرد؛ ترمیم بی‌اعتمادی به بخشی از بدنه کارگزاران، حل معضلات معیشتی، کار فرهنگی، اطلاع‌رسانی، اقدام‌های انضباطی یا هر کار دیگر ولی باید جنبید و آستانه صبر مردم را نیازمود که در این صورت، افق روشنی در فرادست نیست. شاید همه مردم در جریان پشت پرده این نمایش‌های خیابانی نباشند و همه‌شان ندانند که این صحنه‌ها سوء‌استفاده از تمایل آحاد جامعه به رعایت حجاب و عقیده‌ای است که مردم در مورد امر به معروف و نهی از منکر دارند. مبادا این‌قدر دیر بجنبیم که این‌بار به‌خاطر اجرای احکام دینی به تور دشمن بیفتیم و با دست خودمان ناامنی و درگیری را به کف خیابان ببریم. اگر مردم به اسم دین با هم درگیر بشوند، به این راحتی‌ها نمی‌شود اوضاع را جمع‌وجور کرد.
یک پیشنهاد عاجل این است که از مناسبت‌های ملی و مذهبی استفاده کنیم تا حضور زنان و مردان اهل حجاب البته با برخورد بزرگوارانه و محبت‌آمیز در مناظر اجتماعی پررنگ‌تر بشود. اگر هدف دشمن این است که تماس‌ها کم‌تر و دشمنی‌ها بیش‌تر بشود، ضد این عمل کنیم و به اجتماعات بها بدهیم. باید برای تماس‌ها و برخوردهای عاطفی و همدلی‌های مردمی برنامه‌ریزی کنیم تا از این میدان مین‌گذاری شده هم بگذریم. روش دشمن این است که تا می‌بیند ملت ما سلاحِ جبهه‌ای را که برایش باز کرده‌اند پیدا کرده، صحنه را به‌سرعت خالی می‌کند. دشمنان نمی‌دانند که روز شیعه از شب شروع می‌شود.
نویسنده: زهره علی‌عسگری
