فی طریق الحسین(ع)

بعضی‌ها جهاد و مبارزه برای‌شان یک راه ممتد و همیشگی است، گاهی زمان و مکانش تغییر می‌کند، یا شاید عنوان و صبغه‌اش. اما هدف نه! یکی است؛ جهاد در راه خدا برای دفاع از موجودیت اسلام.
حالا بستر این جهاد، کجا باشد خیلی فرقی نمی‌کند. اینکه داخل مرزهای خودت بجنگی و سینه به سینه دشمن بایستی یا هزاران کیلومتر آن‌طرف‌تر، در سرزمینی غریب، دشمنی سیاه‌‌دل و سیاه‌پوش را نشان بگیری توفیری ندارد. سال ۵۹ باشد و جوان باشی یا سی و اندی سال از پوشیدن لباس رزمت‌ گذشته باشد و گرد سپیدی و میانسالی بر سر و محاسنت نشسته باشد هم فرقی نمی‌کند.
چرا که این‌ها همه ظواهر امری شیرین اما سخت‌اند که بعضی‌ها برایش خون دل‌ها می‌خورند، سال‌ها به دنبالش می‌دوند، خسته می‌شوند، گاهی از هدف دور می‌افتند، اما هیچ‌گاه غبار فراموشی بر آن نمی‌نشیند و آن‌ها صبورانه رزمنده این راه باقی می‌مانند. راهی که مزد مجاهدت در آن گاهی سرخ شدن جامه رزم است و گاهی دریده شدن گوشت و پوست و استخوان. اما هر چه هست زیبا و خواستنی است.
حاج غلامرضا سمائی عزیز!
رزمنده جوان‌مرد سال‌های دفاع مقدس، شیرمرد عرصه دفاع از حریم عقیله بنی‌هاشم، تو که رویای سرخ‌فام و بی‌نظیر شهادت برایت اجابت شد، بر سر این خوان سراسر نور و رحمت و نعمت دعاگوی‌مان باش.

نویسنده: زینب‌سادات سیداحمدی