۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

ملت، ملیت

ملت، ملیت

ملت، ملیت

جزئیات

یادداشت/ به مناسبت روز قدس

17 فروردین 1403
سال ۸۸ بود، معادل ۲۰۰۹م. یکی از اساتید ارتباطات دانشگاه علامه جمله‌ای گفت که در آن زمان و با آن شرایط، حرف جدید و عجیبی بود. گفت «آمریکا می‌خواهد بشار را از راس قدرت بردارد و بفرستدش همان انگلیسی که درس خوانده تا طبابتش را بکند.» حالا جناب استاد از کجا حوادثِ آینده جهان را می‌دانست، معلوم نشد!
آن سال هنوز در هیچ‌کجا خبری نبود؛ حتی از بهارعربی و سلسله اتفاق‌هایی که حدود یک سال بعد، یعنی سال ۲۰۱۰م، به فرمان‌دهی غربی‌ها، قصد برهم‌زدن اوضاع غرب‌آسیا و آفریقا را داشتند. البته نام واقعی بهارعربی انقلاب‌های مخملی بود؛ ولی آن را بزک کرده بودند به بهارعربی. انقلاب‌های مخملی، دومینویی بودند که غربی‌ها به راه انداختند تا به ایران ختم بشود که البته تیرشان به سنگ خورد. شعار این تحرکات در همه کشورها تقریبا یک چیز بود؛ «حکومت باید ساقط بشود.»
سوریه با همین شعار، دوسال بعد گرفتار ناآرامی شد. شلوغی‌های سوریه چیزی مثل اتفاق‌های سال ۸۸ ایران بود، یعنی فتنه‌گری از داخل. هدف از اخراج بشار، آوردن کسانی بر سر کار بودکه راهِ کنار آمدن با اسرائیل را باز کنند. آن‌ها به‌دنبال ایجاد یک تغییر اساسی برای یک‌سره کردن کار جبهه مقاومت به نفع رژیم اشغالگر بودند. آن‌چه غربی‌ها می‌خواستند، نشد.
در همان سال‌ها، درحالی‌که همه چشم‌ها روی زمین دنبال راه‌حلی برای رفع مشکلات رژیم اشغالگر دودو می‌زد، یک نیروی آخرالزمانی زیر پاهای صهیونیست‌ها درحال ریشه دواندن بود؛ نیرویی که در هفتم اکتبر‌۲۰۲۳، یعنی ۱۵مهر‌۱۴۰۲ خیزش خود را از زیرِ زمین آغاز کرد و بساط سیاست‌های ساده‌انگارانه صهیونیست‌های حقارت‌زده را به‌هم ریخت. خیزشی که لجمن را از لبنان و سوریه به داخل اراضی اشغالی کشاند.
هرچند فشاری که مردم فلسطین از زن و مرد و کودک و پیر در این نبرد تحمل کردند مایه شرمساری بشریت شد؛ ولی به همه فهماند که حقیقت را نمی‌شود پوشاند، حتی با گذشت ده‌ها سال. جبهه استکبار چه بخواهد چه نخواهد فلسطین یک کشور است و هرچند زخم‌خورده، ولی ملت دارد. با اشغال و کشتار و تحریم و گرسنگی‌دادن و بستن آب به روی کودکان، نمی‌شود ملیت را از یک ملت گرفت.

نویسنده: زهره علی‌عسگری

مقاله ها مرتبط