اواخر خرداد ۹۹ از فکه، منطقه عملیاتی والفجر یک، نسیمی از افغانستان وزیدن گرفت. والفجر۱ عملیاتی بود که به دنبال ناکامی در والفجر مقدماتی زود پا گرفت تا در ۲۱ فروردین ۶۱ در منطقه عمومی فکه شروع شود و تا یک هفته ادامه داشته باشد. این عملیات بنا به دلایلی موفق نبود. بعد از الحاق نشدن نیروها، دشمن از آتش پرحجم توپخانه استفاده کرد و هم‌چنین بالگردهای بسیاری را به کار گرفت. این حمله‌ها منجر به شهادت و مجروحیت عده زیادی از رزمندگان خودی شد. پاتک‌های سنگین دشمن طوری بود که تعداد بسیاری از شهدا در منطقه نبرد باقی ماندند و امکان برگرداندن آن‌ها برای مدت‌های طولانی میسر نشد.
تیم‌های تفحص پس از سال‌ها به منطقه بکر و اسرارآمیز فکه پا گذاشتند و بقایای پیکر شهدای بسیاری را پیدا کردند. یکی از شهدایی که همین اواخر در منطقه عملیاتی والفجر۱ تفحص شد، نسیم افغانی بود. یک تبعه افغانستان که پس از هجوم شوروی به کشورش به ایران پناه آورده بود. پناهنده‌ای که می‌توانست سرش را بیندازد پایین و راه کوره‌ای را بگیرد و قوتش را کم و زیاد دربیاورد و در سایۀ امنیت خون شهیدان ایران زندگی‌اش را بکند، اما این کار را نکرد.
امروز سال‌ها از فروردین ۶۱ گذشته. ما حقیقتا در درک و ثبت وقایع حضور فوج‌فوج رزمندگان ایرانی و خارجی در روزها و شب‌های دفاع مقدس‌مان مانده‌ایم. حالا روبه‌رو شده‌ایم با این پرسش که یک افغانستانی وقتی نبرد در کشور خودش را رها کرده، چرا برای ایران جنگیده؟!
نسیم افغانی با هر نیتی در فکه وزید و بعد از چند دهه، استخوان‌هایش کشف شد و در جوار امام رضا علیه‌السلام آرام گرفت. خاطره نسیم حتما برای همیشه، ما را در حیرت نگه‌می‌دارد ولی معمای اصلی این روزها، کشف راز رزمندگان فاطمیون است. راز جوانانی در این دوره و زمانۀ عجیب و پرتلاطم. رزمندگانی که بسیاری‌شان در کشور غریب زاده شده‌اند و رنج طولانی غربت را کشیده‌اند. در کشوری که مشکلاتش یکی و دوتا هم نیست، از آرامش نیم‌بند خود و خانواده‌شان دل بریده‌اند و به جبهه‌های جنگ سوریه رفته‌اند و شده‌اند مدافع حرم بی‌بی زینب سلام‌الله‌علیها... و چه صفتی بالاتر از این که به جای جنگ‌زده، آواره، پناهنده یا هر نام دیگری، مدافع حرم و حریم شده‌اند و سربلند!
اگر درک چرایی این جهاد مقدس برای بسیاری از ما دشوار باشد، انصافا این موضوع را خوب می‌شود فهمید که رزمندگان فاطمیون، آبروی ملت افغانستان را خریدند. کسانی که سال‌ها متهم بودند به این که مملکت خود را رها کرده‌اند و به دیار دیگری کوچ کرده‌اند تا راحت زندگی کنند، یک‌باره تمام این عقیده را زیر و زبر کردند. لشکر فاطمیون هم‌وطنان‌شان را در دیار غربت سرافراز کردند.
حالا دیگر به مزار شهدا در هر شهر و دیاری که بروی، چند شهید افغانستانی هم همتراز شهدای ایرانی در خاک آرمیده‌اند. این شهدا مفهوم تفاوت ملیت‌ها را در قاموس دفاع از ناموس دین تغییر دادند. جوانان رزمندۀ افغانستانی در لشکر فاطمیون ثابت کردند که مثل بقیه جوانان مسلمان، دغدغه امت واحد قرآنی را دارند و برای پرداخت بهای برپایی انقلاب جهانی اسلام، خون قلب‌های‌شان را داده‌اند و هم‌چنان کمربسته، حاضر و آماده‌اند.
نویسنده: زهره علی‌عسگری
