او رحمة‌الواسعه است. آمد تا تکفیر را از بین ببرد. تنها نیامد با اهل‌وعیال آمد تا همه بدانند در راه خدا و برای رسیدن به هدف مقدس و پاک باید از همه چیز مایه گذاشت. خداحافظی کرد از مدینةالنبی که متعلق به آن‌جا بود و تمام اصل و نسبش از آن‌جا شکل می‌گرفت، اما می‌خواست مسئولیتی را دنبال کند که همان باعث شد مهاجر الی‌الله شود.
اعتقاد همه این بود که نرود، اما او آنچه می‌دید فقط خدا بود و بس.
ما همه به عشق و برکت امیرالمؤمنین(ع) و اولادش در این جهان هستی زندگی می‌کنیم. محرم و صفر که می‌شود، حسین(ع) و همراهانِ عاشورایی‌اش هستند که دل‌های خسته و ناامید از رنج زمانه را التیام می‌بخشند. تمام دنیا عزادار می‌شوند برای چه و به چه علت؟
تا به حال به عمق قضیه عاشورا فکر کرده‌ایم «امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر»؛ جمله‌ای کوتاه و عمیق و پرمحتوا که برای همه آزادگان جهان آموزه‌هایی دارد که راه و رسم انسانیت در آن به خوبی هویداست. امروز نه تنها جامعه اسلامی و شیعی بلکه همه مردم دنیا به این «کر» جاریه بیش از گذشته نیاز دارند.
اگر همه ما ذره‌ای با عقل سلیم به رأفت حسینی و اهدافش و نیز سلوک و سبکی که برای امروزمان به ارمغان گذاشته است بنگریم می‌فهمیم که عزاداری برای امام حسین(ع) چقدر می‌تواند زندگی‌مان را متحول کند. حماسه حسینی که بیش از ۱۴۰۰سال از آن می‌گذرد صرفا یک حادثه یا واقعه تاریخی نیست و همه لحظاتی که امام حسین(ع) و اولادش قبل از واقعه عاشورا و بعد از آن تا مجلس یزید و در ادامه تا اربعین حسینی گذراندند درس است و فرصتی برای آموختن.
اتفاقات و حوادث دنیایی که با آن سروکار داریم و در بستر آن زندگی می‌کنیم ما را در زیبایی‌های کاذب و رنگارنگ خود دستخوش ناملایمات و انحرافاتی می‌کند که از حق و زوایای زیبای آن غفلت می‌کنیم.
سفری از مدینه آغاز می‌شود و در کربلا به نقطه اوج خود می‌رسد و بعد از آن با محرومیت خانومی بزرگ مرتبه و والا به اربعین ختم می‌شود. از آن‌جا سینه‌به‌سینه به فرهنگی تبدیل می‌شود که همگان در برابر آن سرِ تعظیم به زیر می‌برند. تا چه شود؟ این‌جا سوالات زیادی مطرح است که جواب آن‌ها برای همگان روشن است: امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر، نماز اول وقت روز عاشورا، حرام و حلال، ظلم‌ستیزی و مبارزه با طاغوت زمان، بصیرت‌افزایی و آگاهی بخشیدن به جامعه و عدم بی‌تفاوتی، حجاب زینبی و حفظ ناموس در زمان و مکان و صدها درس عملی و آموزه‌های دینی که رهرو و عاشق حسین(ع) باید به آن عمل کند.
نکند روزی ما و شما در مقابل مسئولیتی که همه‌مان می‌دانیم عمل صالح نداشته باشیم و با رفتار خود با دینی که امام حسین(ع) از آن سخن می‌گوید مانند اهل کوفه باشیم و دل ارباب را با رفتارمان به درد آوریم.
خواهر و برادر حسینی! کمی تامل و فکر کن و در برابر زحماتی که برای عزای پسر فاطمه(س) می‌کشی به مسئولیت واقعی خود واقف باش و خود را در معرض افراد منحرف و مغرض و بنگاه‌های شیطانی قرار نده. تو به احترام عزای امام حسین(ع) احترام داری.
نویسنده: علی حسین‌پور
