۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

جمهور

جمهور

جمهور

جزئیات

یادداشت/ نقش مردم در جامعه اسلامی

29 تیر 1401
نزول وحی برای برپایی تمدنی نو بر اساس دین، با دعوت از جمهور همراه است. اولین مردمی که به اسلام دعوت شدند، قوم بنی‌اسرائیل بودند. این قوم بر اساس تورات قرار بود «اولِ مومن» به اسلام باشند. گروهی از مردم که به‌خاطر تعصب کور، از همراهی رسول خاتم(ص) سر باز زدند و «اولِ کافر» به اسلام شدند. آن‌ها برای انکار رسول خدا(ص) که نشانه‌هایش را در کتاب آسمانی‌شان می‌دیدند، به تحریف تورات رو آوردند و کسی را که چون فرزندشان می‌شناختند از خودشان طرد کردند. در همین اولین قدم، جمهور با رهبر جامعه همراه نشد و علیه او جبهه گرفت.
هرچند که در صدر اسلام، آن‌چه رهبر الهی می‌خواست نشد ولی پیامبر(ص) عقب ننشست و رو به جمهور دیگری آورد. رسول خدا(ص) این‌بار به سراغ مشرکان رفت و برخلاف انتظار علمای بنی‌اسرائیل موفق شد علاوه بر یکتاپرستان حنیف، از میان مشرکان، بهترین صحابی را تربیت و با خودش همراه کند. این روش، الگوی رهبران الهی در طول زمان شد که اولا تلاش‌شان را برای همراهی جمهور به کار ببندند ولی از عدم همراهی آن‌ها ناامید نشوند و تمام همت‌شان را به جزر و مد اراده مردم محول نکنند.
در جوامع امروزی نیز هرچند شرایط بسیار متفاوت شده ولی الگو همان است. یک رهبر الهی همه سعی‌اش را برای همراه کردن مردم به کار می‌گیرد ولی اگر عده‌ای، یا تنبلی کردند یا نخواستند و به هر دلیل همراه نشدند، رهبر دست از اهداف بلندش برنمی‌دارد و برای رسیدن به مقاصد عالی، جمهور جدید ایجاد می‌کند و مردم دیگری را‌ به میدان می‌آورد.
این روزها جامعه ما با پرونده قطوری از روش‌های آفرینش جمهورِ فعال و برانگیختن انگیزه‌ها و اراده‌ها در مسیر قوت بخشیدن به نظام روبه‌رو است. روش‌هایی مثل سپردن مسئولیت به اقشار گوناگون و دادن حکم آتش به اختیاری به آن‌ها برای مراقبت از هویت و ارزش‌های انقلاب، فعال کردن عموم مردم در عرصه‌های مختلف مثل جهاد تبیین در فضای مجازی که حتی زنان خانه‌دار را هم وارد عرصه کرده، وسیع کردن مرزهای خودی‌ و قرار دادن جمعیت انبوهی از افکار و عقاید مختلف در دایرۀ آن و لقب غیرخودی دادن فقط به دشمنان، تعریف و تمجید و برجسته کردن کوچک‌ترین تحرکات سیاسی و اجتماعی و فرهنگیِ مردمی و ربط دادن آن‌ها به ایستادگی مردم و ایمان‌شان به اسلام و انقلاب و پایبندی‌شان به ارزش‌های وطنی، ارزش اصالی قائل شدن برای لفظ جمهور در عبارت جمهوری اسلامی و جدا کردن جمهوری غربی از آن، افشا کردن جبهه دشمنان و مخاطب قرار دادن قاطبه مردم برای مقابله عملی با نقشه‌های آنان، دادن امید در مورد آینده برای تحقق یک هویت مستقل و متفاوت از فرهنگ و تمدن غربی به منظور حفظ روحیه ماندگاری در کنار نظام، تاکید بر اشتراکات جبهه‌های فکری و عملی گوناگون که به‌ظاهر متفاوت به نظر می‌رسند و برجسته نکردن اختلاف‌ها، هشدار به ایجادکنندگان شکاف میان مردم با عقاید متفاوت مثل شیعه و سنی، تجلیل از غیرهمفکران در اندیشه سیاسی و سپردن پست و شریک کردن آن‌ها در مسئولیت‌ها برای ایجاد تعلق به ارکان نظام، برخورد منطقی و خیرخواهانه با براندازان و فتنه‌گران و آشوب‌طلبان، نگه‌داشتن مخالفان سیاسی در کنار یکدیگر با ترفندهای مختلف، وسعت ندادن به دامنه احراز صلاحیت‌ها و محدود کردن آن به اعتقاد به انقلاب اسلامی، تاکید بر ارزش‌های ملی و میهنی و روی خوش نشان دادن به ایران‌دوستان و در نهایت، شریک کردن ملیت‌های غیرایرانی در داشتن تعصب نسبت به ایران اسلامی که خود هنر عظیمی است.
هر کس که در هرکدام از این موارد در وجودش ایجاد گرایش و علاقه بشود، تبدیل می‌شود به همان جمهور نویی که وارد عرصه عمل برای حفظ دستاوردهای نظام اسلامی ایران می‌شود، خواه از آغاز با انقلاب اسلامی همراه بوده و هنوز پا به رکاب است، خواه با عِرق ملی و وطنی وارد عرصه شده، خواه به تدریج توجهش جلب شده، خواه بریده و از کشور رفته و اکنون دور از تعصب‌های کور افقی نو در برابرش گشوده شده، خواه گاهی با مخالفان و رسانه‌های بیگانه همکاری کرده، خواه مدتی برچسب برانداز به پیشانی‌اش چسبانده و برای جلب نظر بیگانگان تحلیل‌هایی در رسانه‌های وابسته و زبان به مزد ارایه کرده و آسمان و ریسمان بافته و خواه ملیتی غیرایرانی دارد و به واسطه تعصب دینی به ایران اسلامی علاقه پیدا کرده. با همین سیاست است که به موازاتِ توبه و بازگشت برخی‌ افراد سست‌اراده، نیروهای جدیدی به میدان آمده‌اند و می‌آیند که موجب تقویت روحیه جبهه انقلاب می‌شوند.
نکته اصلی این است که اگر کسانی از نیمه راهِ حرکت عظیم انقلاب اسلامی برگردند یا حاضر به همراهی با این موج عظیم نشوند، کسی معطل و منتظرشان نخواهد ماند. با چینش راهبرد موجود، قطعا جمهور جدیدی خلق می‌شود و رویش‌های نو، انقلاب اسلامی و کشور را به پیش خواهد برد. حواس‌مان باشد از حضور در بزرگ‌ترین رقابت قرن برای تحقق یک نظام عادلانه در جهان جا نمانیم.

نویسنده: زهره علی‌عسگری

مقاله ها مرتبط