بید مجنون

سروها نماد مقاومت‌اند اما بیدها مجنون. مدافعان حرم را که خوب نگاه کنی خواهی دانست که همه اول مجنون شدند و مقاومت آن‌ها ریشه در همان عشق دارد. مجنون حضرت زینب^(س) مجنون حضرت رقیه^(س). میلاد عزیز! تو هم که اسمت، رسمت را تصویر می‌کند بید مجنونی شدی که نسیم رحمت الهی، شاخه‌هایت را سمت دفاع از حرم برد. شاید آن اوایل راهی متفاوت داشتی اما کمی بعد دوستی‌ات با یکی از رفقایت، در مسیر اعتقادات مقدست ثابت‌قدم‌ترت کرد. همین پیک ربانی، دلت را برد و شدی مدافع حرم. میلادِ تو این بار زیر باران محبتت به اهل بیت^(ع)، دیدنی بود.
سوریه راه شهادت تو را باز کرد و بالاخره پس‌از چندین سال، بانگ اجابت ربناهایت را در ضاحیه شنیدی؛ درست همان‌جا که کسی فکرش را نمی‌کرد، میان کارهای اداری، نه در جنگ با داعش که تو بارها به استقبال آن رفته بودی. شهادت را باید خواست؛ مثل تو که قلبت شهادت را فریاد می‌کرد و خدا هم «مِن حَیثُ لایَحْتَسِب^۱» به تو عطا نمود. مبارکت باشد مدال شهادت. راه سختی آمدی؛ اما می‌ارزید به این عاقبت‌به‌خیری. گوارای وجودت.
رو سپید حضرت زینب^(س)! دعایی کن برای در راهِ‌دنیامانده‌ها که مثل تو عاقبت‌به‌خیر شوند.

پی‌نوشت:
۱. سوره مبارکه طلاق، آيه۳.


نویسنده: نفیسه نجفی