از بهمن ۵۷ تا بهمن ۱۴۰۲ بیش از ۴۵ سال می‌گذرد، بهمن۵۷ برای ما که آن روزها را درک کردیم سرریز از خاطراتی است که تلخ آن هم، شیرین و دل‌نشین است. روزها و ساعت‌هایی که با ورود امام خمینی(ره) به میهن اسلامی، بعد از سال‌ها دوری به مردم عزیز ایران روحیه غرور و نشاط و شادی را ارزانی داشت. مرد د وزن و بچه و پیر و جوان از تمامی اقشار جامعه در روز ۱۲ بهمن آن‌چنان به استقبال از امام امت به خیابان‌ها آمده بودند که صحنه‌های آن روزها پر از افتخار و سرافرازی می‌باشد.
از آن بهمن تا بهمن ۱۴۰۲ ملت ایران بهمن‌های زیادی را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتند؛ اما هیچ‌کدام به اندازه آن بهمن که امام روح‌الله به وطن بازگشت، در خاطره‌ها ثبت و ضبط نشده است. بهمن‌هایی آمد که به‌ترین جوانان این مرز و بوم با عملیات‌های مختلف در برابر دشمنان ایران و اسلام توانستند پرچم جمهوری اسلامی را برافراشته نگه‌دارند. بهمن‌های دیگری آمد که امام، دیگر در کنار ما نبود و پرچم انقلاب به دست سیدی دیگر، بر فراز کشور عزیزمان به اهتزاز درآمد. افتخارات زیادی در طول این سال‌ها به دست جوانان‌مان رقم خورد. در عرصه‌های مختلف فرهنگی، سیاسی، نظامی، اجتماعی، علمی، پژوهشی و... . چقدر مردان پنجاه و هفتی ما که آن روزها، طفل یا نوجوانی بودند و پرچم سه رنگ کشور را به دست می‌گرفتند و به آغوش مادرها و روی شانه پدرها با صدای «الله اکبر، خمینی رهبر»، ریشه درخت تنومند انقلاب اسلامی را قوی و محکم می‌کردند. خون‌های جوانانی که در جبهه دفاع از ناموس و وطن ریخته شد تا اجانب، دست طمع و تعرض را نتوانند به مرزهای کشورمان برسانند. چقدر زود دیر شد و آنان رفتند تا وارثان‌شان راه مقدس‌شان را عرصه‌های دانشگاهی و حوزوی و در کف کوچه و بازار برای سربلندی کشورشان ادامه دهند.
ساخت موشک و ماه‌واره و دست‌یابی به دانش پزشکی و ارتقاء سطح آن در ردیف کشورهای پیش‌رفته، از دید هیچ‌کس پنهان نیست. پرتاب ماه‌واره مهدا هم‌راه با دو نانو ماه‌واره کیهان۲ و هاتف۱ به کمک ماه‌واره‌بر سیمرغ، که در همین روزها قلب امت اسلام را شاد کرد و تزلزل و رعب و وحشت را بیش از پیش در دل دشمنان جبهه مقاومت جای‌گیر کرد ، تحقق چندین‌باره «ما می‌توانیم» بود و چقدر این روزها، سخت به‌دست آمد؛ اما افتخار و اقتدار آن، شیرین و دل‌نشین است.
چقدر آقا بودن در صحنه بین‌المللی برای کشوری که روزی هیچ کشوری برایش کم‌ترین جایگاهی هم قائل نبود، ارزشمند است. امروز در بهمن۱۴۰۲، ایران اسلامی در عناوین اخبار دنیا، جایگاهی برجسته، به‌خصوص در عرصه‌های نظامی، علمی، پژوهشی، صنعتی و ... دارد. با چه احترامی برای‌مان پیغام دوستی و کمک و عذرخواهی ارسال می‌کنند؛ کشورهایی که روزی ایران و مردم عزیزمان و حتی شاه کشور را به‌عنوان خادم خود می‌دانستند و برایش پشیزی احترام نداشتند و باید سرافکنده و خار شده در مقابل آنان می‌ایستادیم. امروز به برکت رهبری فرزانه و آگاه به مسائل روز دنیا و با پشتیبانی مردم فهیم و با تدبیر می‌توانیم بهمن‌ها را یکی پس از دیگری پشت سر بگذاریم تا دشمنان جنایت‌کار را به سزای اعمال‌شان برسانیم. به امید ایرانی مقتدر و قوی.
نویسنده: علی حسین‌پور
