یکی از مسائل مهمی که امروز در کشور از آن سخن به میان می‌آید و مردم و مسئولین نظام به‌خصوص رهبر به آن توجه می‌کنند، تعلیم‌وتربیت است. این موضوع جای بحث‌های زیادی دارد و امام راحل هم به آن اهتمام ویژه‌ای داشتند. اگر از آن غفلت یا درباره آن کم‌کاری کنیم، می‌تواند زیرساخت‌های آموزشی و تربیتی را به بی‌راهه بکشاند یا مسیری که باید اتفاق بیفتد و مطلوب نظام آموزشی و فرهنگی است، شکل درستی نگیرد.
امام(ره) فرمودند «معلمی شغل انبیاست» و این سخن بی‌علت نبود. در آموزه‌های دینی ما به موضوع یادگیری و آموزش و تربیت درست خیلی سفارش شده‌است. باز هم حضرت امام(ره) در جایی فرمودند که تزکیه بر تعلیم مقدم است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، دولت‌هایی بر سر کار بودند و با روش‌های خود نظام آموزشی جمهوری اسلامی را اداره می‌کردند، اما تا امروز به نتیجه مطلوبی نرسیده‌ایم و بیش‌تر اقدامات در مرحله حرف بوده‌است تا عمل.
هنوز نتوانسته‌ایم برای معلم و دانش‌آموز در نقاط مختلف کشور ریل‌گذاری درستی کنیم. فرهنگ‌های متفاوت در استان‌های مختلف و نیازسنجی و توزیع ناعادلانه امکانات آموزشی و نبود مهندسی تعلیم‌وتربیت بر اساس کارشناسی درست باعث شد ادعاهای ما در مرحله اولیه بماند. این موضوع مشکلی است که احتیاج به عزمِ جزم همه متولیان امور آموزشی و فرهنگی دارد.
معلمی که سر کلاس درس می‌رود، باید هم از نظر مالی تامین شود و هم از پشتیبانی فکری و معنوی و آموزشی برخوردار باشد. باید با انگیزه‌ای در کنار دانش‌آموز قرار بگیرد که او احساس امنیت فکری، روحی و مذهبی به این معلم داشته‌باشد. تا بتواند روزبه‌روز پله‌های ترقی را بگذراند و زمانی‌که در سطوح عالی آموزشی قرار گرفت، بتواند از حوزه فردی و اجتماعی خود دفاع کند. باید بتواند زندگی با سبک و مهارت ایرانی‌اسلامی داشته و در دوره تشکیل خانواده دارای مایع و ذخیره‌ای باشد که توان اداره امور زندگی جدیدش را داشته‌باشد.
همان‌طور که حضرت آقا فرمودند «معلم برای تربیت دانش‌آموزان باید مانند شهید مطهری تعهد، وقت، پیگیری، نظم و انضباط در کار و خیلی از خصوصیاتی را که در این مرد بود داشته‌باشد. یکی از برکات شهادت ایشان، جا باز کردن آثارش در دل جامعه است.»
امروز باید الگوی معلم و دانش‌آموز ما شهید مطهری باشد. عمق دانش و فرهنگ دینی باید جوری در ذهن فرزندان ما شکل بگیرد که دشمن نتواند با القائات نادرست، افکار او را منحرف کند. مبادا احساس پوچی و ناامیدی در ذهن او جوانه بزند. پدران و مادران باید حواس‌شان به نسل‌شان باشد. امور زندگی را در دست داشته‌باشند. جوان ما نهالی است که باید از آن مواظبت کرد. دشمن در کمین و برای فرزندان ما تله گذاشته‌است تا فرهنگی را که الگوی آن دین ماست به فنا بکشد. غفلت از تربیت و آموزش، مصادف است با مفاسد جبران‌ناپذیر. پس تا دیر نشده‌است به آموزش و تربیت فرزندان‌مان اهتمام ورزیم تا آینده‌ای پر از نور و روشنایی برای‌شان رقم بزنیم.
نویسنده: علی حسین‌پور
