تحولات منطقه خاورمیانه، این روزها حساس و سرنوشت‌ساز شده است. سرعت خروج آمریکایی‌ها از افغانستان بعد از ۲۰ سال اشغالگری و ورود طالبان در مدت چند روز و تسلط آن‌ها بر مراکز حکومتی و ادعای تغییر رویه اعتقادی آن‌ها، مشکوک و غیرقابل باور است. این که سران طالبان اعلام کرده‌اند همه در امن و امان هستند و با کسی کاری ندارند، خود قابل تامل است.
البته این که گروه‌های سیاسی بتوانند با طالبان بر سر تشکیل حکومت به نتیجه برسند، به نفع مردم و کشورهای همسایه است ولی آیا آمریکا در این تحولات دخالت یا نقشه‌ای دارد، باید صبر کرد و دید که در پازل طالبان در چه جایگاهی قرار می‌گیرد.
مردم افغانستان باید با صبر و همدلی و وحدت و با تحلیل آگاهانه از مسائلی که ممکن است در آینده اتفاق بیفتد، تصمیم درستی در راه سازندگی کشورشان اتخاذ کنند. حالا که آمریکایی‌ها خواسته یا ناخواسته از افغانستان اخراج شده‌اند، رهبران گروه‌های مختلف این کشور با زیر پا گذاشتن اختلافات قومی و قبیله‌ای و هم‌چنین مذهبی بر این باشند تا از فرصت ایجاد شده به نحو احسن استفاده کنند. جوانان افغانی نیز با امید به زندگی و آینده‌ای روشن در مقابل دشمنان موضعی درست بگیرند و درگیر سیاست‌های آمریکا و متحدانش نشوند.
آمریکا امروز بیش از گذشته سردرگم و شکست خورده از سیاست‌های غلط خود است. مشکلات فرهنگی و سیاسی آمریکا در داخل و خارج باعث شده که سیاستمدارانش سرخورده و ناامید باشند. آن هیمنه‌ای که در گذشته از آمریکا یک ابرقدرت ساخته بود، امروز شکسته و خرد شده، تا جایی که سران دولت‌های هم‌پیمانش به او اعتماد ندارند. آمریکایی‌ها در افغانستان و کشورهای دیگر که پایگاه نظامی دارند فقط به دنبال منافع خود هستند، نه پیشرفت و سازندگی در آن کشورها. نتیجۀ ۲۰ سال فعالیت نظامی آمریکایی‌ها در افغانستان، وضع موجود است. مردم نگران اوضاع افغانستان هستند.
نویسنده: علی حسین‌پور
