فرهنگ محرم و عاشورا فرهنگی نهفته در سینه‌هاست که بیش از ۱۴۰۰ سال نه‌تنها کم‌رنگ و ضعیف نشده بلکه با ظاهر و باطنی پررنگ و قوی توانسته تمام مخاطبانش را تقویت روحی و اعتقادی کند.
نگاه امام رضوان‌الله‌تعالی به محرم نگاهی از جنس تازگی بود که این تفکر دینی و اعتقادی شاخ ظلم و ستم پهلوی را در هم شکست. هیئت به عنوان رسانه مردمی با کم‌ترین هزینه که ِآن هم خود مردم تأمینش می‌کردند به این باور باروشدنی رسید که می‌توان مسجد به مسجد، خانه به خانه، کوچه به کوچه و در هر شهر و روستایی فرهنگ امام حسین ع را که همان فرهنگ عاشورایی است با زبان عامیانه در هر دلی که بویی از آزادگی و دین برده‌است جا داد.
مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی، احقاق حقوق مظلوم، امر به معروف و نهی از منکر، مبارزه با مفاسد ظاهری وباطنی عناوینی است که در فرهنگی که از عاشورا سرچشمه گرفته باید بیان شود تا مخاطب حسینی با اشکی که در هیئت امام حسین می‌ریزد به آن عمل کند.
در طول حرکت امام از سال ۴۲ تا پیروزی انقلاب اسلامی، هیئت‌ها با نقش حقیقی و واقعی خود پایه‌‌های فرهنگی شدند تا عزاداری جوانان و مردم از عوام تا خواص، رنگ و شکل و هدف خاصی بگیرد. آن روز وعاظ و روحانیان به رهبری ایشان توانستند بر منابر، حرف‌هایی بزنند که دل‌ها و قلب‌های تشنه معرفت با ولع تمام آن را شیره وجودشان کند.
هیئت به عنوان یک رسانه مردمی و جهانی با انگیزه پاک، به همه فهماند، دستگاه ظلم و بی‌عدالتی ماندنی نیست و می‌توان دل‌های خفته و غافل را بیدار کرد تا فرهنگ ثارالله همیشه تازه و پویا باشد.
محرم یعنی صیانت از زشتی‌ها و پلیدی‌ها که باعث شد حسین و اهل بیت او در سال ۶۱هجری ریشه‌های درختی را که در غدیر شکل گرفته‌بود از خشکی نجات دهند. اشک بر حسین (ع) اشک عزا و ماتم نیست، اشک بر این است که راه حسین و فرهنگ عاشورا شناخته شود. اشک بر حسین، اشک عفت‌داری و حفظ حجاب ظاهر  باطن مردان و زنان است. اشک بر حسین بر این است که حق مظلوم گرفته‌شود تا یزیدیان زمان جرأت قد علم کردن نداشته‌باشند.
هیئت‌های ما در محرم و صفر باید صحنه نور و معنویت حسینی باشند. وعاظ و روحانیون باید در حفظ و اشاعه فرهنگ حسینی همانند همیشه پیش قراول باشند. امام حسین (ع) برای نماز اول وقت به قربانگاه رفت و این شد که فرهنگ عاشورایی امام حسین سالیان سال است که سینه به سینه می‌چرخد و دل‌ها را زنده و روح‌ها را متعالی می‌کند.
 
علی حسین‌پور