اینجایی که ایستاده‌ای، روستایی است در نزدیکی مرز لبنان و فلسطین اشغالی. نامش «عَیتاالشّعب» است. تقویم و ساعتت را نگاه کن. امروز چهارشنبه ۱۲ تمّوز (جولای) ۲۰۰۶ است و به تاریخ ما ۲۲ تیرماه ۱۳۸۵. دقایقی بیشتر به فرا رسیدن ساعت ۹ صبح به وقت بیروت و ۷:۳۰ به وقت تهران نمانده.
باز که سرت را بالا بیاوری مثل همیشه جنگنده‌های اسرائیلی را می‌بینی که آمده‌اند قدری با شکاندن صوتی بر فراز مناطق مرزی جنون‌شان را خالی کنند. امروز اما این پرواز با همه‌شان فرق می‌کند.
صدای سرسام‌آورشان را می‌شنوی؟ قرار نیست بی‌پاسخ بماند. همین حالا کافیست که سرت را تکان بدهی. ببین چگونه موشک‌های مقاومت اسلامی لبنان شهرک‌های مرزی صهیونیست‌ها را به آتش‌ کشیده‌اند!
دیگر صدای شلیک گلوله‌ها امانت را بریده. ۹:۰۵ صبح بیروت و ۷:۳۵ تهران است. ناگهان چندکیلومتری آن طرف‌تر در پیچ یک جاده مرزی. کنار همین جا که هستی، ابتدا صدای چندین انفجار می‌آید و شلیک مداوم تیربار و مسلسل. لحظه‌ای درنگ کن. خودرویی که لحظاتی پیش از نزدیکی‌ات عبور کرد، رزمندگان «یگان عملیات ویژه مقاومت اسلامی لبنان» را در خود داشت. اگر قدری مطالعه کرده باشی می‌دانی که به اعتراف جبهه دشمن آنان «زبده‌ترین نیروهای مسلّح در دنیا» و «متعهدترین آن‌ها» هستند و این‌که فرمانده‌شان سید حسن نصرالله جز در تعدادی عملیات انگشت‌شمار مانند «أنصاریه» از آنان استفاده نکرده است.
درون خودروهای آنان لاشه دو نظامی صهیونیست هم جا خوش کرده است؛ «ایهود گلدواسِر» و «اِلداد رِگِو» دو سرباز احتیاط و مرزبان صهیونیست‌ها. حدس نمی‌زدی که «سید حسن نصرالله» بالاخره وعده‌اش را عملی می‌کند؟
ماجرا به همین خوشی تمام نمی‌شود. اکنون غروب شده و تو در حومه جنوبی بیروت «ضاحیه» هستی. ببین که چگونه جنگنده‌های اسرائیلی خانه را با پدر و مادر و فرزندان از بین می‌برند؟!
از دیشب و امروز (۱۳ جولای، ۲۳ تیر) تمام نقاط حساس و مهم لبنان هدف حمله ارتش غاصب اسرائیل قرار گرفته است. اما فکر نکن که مقاومت اسلامی دست روی دست می‌گذارد. روزنامه‌ها را بخوان تا ببینی که چگونه «کریات شمونه»، «نِهاریا» و تمام شهرها و شهرک‌های مرزی دیگر در آتش شعله‌ورند. راههای مرزی را ببین که دریابی چگونه «ابراهیم رجب»‌^۱ها طریق را بر متجاوزان پیامبر کُش می‌بندند!
لبنان یکپارچه آتش شده است؛ بیروت، بعلبک، صیدا، صور، مرجعیون، نبطیه. دشمن برای ایجاد جنگ طایفه‌ای و دینی مناطق سنّی و مسیحی‌نشین را هدف قرار نمی‌دهد. آیا در طرابلس^۲ موشکی دیدی که به زمین خورده باشد؟
وضع به همین منوال نمی‌ماند. تلویزیون را روشن کن. هر جا می‌خواهی انتخاب کن. «المنار» و «العالم» یا هر شبکة با انصاف دیگری. توّهم نیست آن چه اکنون می‌بینی. این زیرنویس «خبر فوری» و این هم شهر استراتژیک «حیفا» در شمال فلسطین اشغالی است که سومین شهر مهم رژیم صهیونیستی است و حالا در کوران آتش‌ موشک‌های «رعد۲» و «رعد۳» حزب‌الله لبنان که تا «تل‌آویو» را راحت می‌زنند، فریاد و نعره عجز سر می‌دهد. قدری دقت کنی، می‌بینی «وزیر خارجه فرانسه» به این شهر آمده. شیر بچه‌های حیدر کرّار^(ع) درست کنار ساختمان نیمه‌کاره محل استقرار وی را به شدت می‌کوبند و تو مدام صدای موتور موشک‌های‌شان و انفجار زلزله‌آفرین‌شان را می‌شنوی و ترس و وحشت را در چهره وزیر «از پاریس آمده» و همراهان «یهودی دوست» وی می‌بینی. تو فکر نکن که امروز فقط خود شهر حیفا هدف حمله واقع شد. بیش از ۱۰ نقطه حیفا شکار جوانان أبی‌ عبدالله الحسین^(ع) شد که پالایشگاه نفت، فرودگاه، بندر، مرکز برق و مراکز حمل و نقل این شهر، خصوصاً ایستگاه قطار جزو آن بودند.
بهتر است این گمان را نکنی که حیفا شهر عادی در میان سایر شهرهای فلسطین اشغالی است. حیفا عروس شهرهای شمال فلسطین و عملاً پایتخت شمالی رژیم اشغالگر قدس است. امروز است که شادی فلسطینی‌ها را گرفته و فریاد می‌کشند:
«یا نصرالله الحبیب إضرب إضرب تِل أبیب» (ای نصر الله محبوب بزن، بزن تل‌آویو را)
حالا که در بیروت ایستاده‌ای، ناو «ساعَر – ۵» معروف به «آحی حانیت» را ببین. این ناو که هم اکنون با آتش بی‌رحمانه‌اش مردان و زنان وکودکان لبنانی را به خاک و خون می‌کشد، چند ساعتی دیگر بیشتر به سوختنش نمانده است. چگونه، تماشا کن! ببین ناوی که اسرائیل ۳ تا از آن بیشتر ندارد، چگونه منهدم می‌شود؟!
تلویزیون را روشن کن و سخنان سیّد حسن نصرالله را در پیامی که به طور زنده به صورت تلفنی از «المنار» پخش می‌شود گوش کن:
«ای صهیونیست‌ها شما جنگی تمام عیار خواستید پس ما هم به سمت نبردی تمام عیار می‌رویم و برای آن هم آماده‌ایم و برای آن هم آماده‌ایم... جنگی در تمام ابعاد ممکن... به سمت حیفا... پس حرف مرا باور کنید به سوی فراتر از حیفا و فراتر از فراتر از حیفا.»
از پای تلویزیون بلند نشو که اکنون دبیرکل حزب‌الله لبنان وعده‌های غافلگیرانه‌اش را می‌خواهد برای امت و ملتش آشکار کند:
«وعده‌های غافلیگرانه‌ای که به شما داده بودم از همین حالا آغاز می‌شود! هم اکنون در پهنه دریا [مدیترانه] ناو جنگی نظامی صهیونیست که به زیربناهای ما، به خانه‌های مردم و به غیرنظامیان تجاوز می‌کرد را ببینید که چگونه آتش می‌گیرد و غرق خواهد شد در حالی‌که درونش ده‌ها سرباز صهیونیست هستند – این تازه آغاز کار است و تا پایان وعده و قول بسیار است و السّلام علیکم و رحمه الله و برکاته.»
صدا را شنیدی؟! از آن سوی شهر، بیروت، صدایی رعدآسا آمد. دودی بلند شد و نوری که آتش موشک بود به هوا برخاست. موشک اوّل برای غافلگیری رفت اما دومی؛ با صدای انفجارش از پهنه مدیترانه می‌شنوی و می‌بینی که چه نوری از خود ساطع می‌کند. ساعر در آتش خشم مجاهدان لبنانی سوخت حتی اگر صهیونیست‌ها با تصاویر جعلی انکار کنند.
دیگر برای دشمن حمله هوایی ودریایی جوابگو نیست. باید قوای زمینی‌اش را وارد میدان جنگ کند و تو می‌دانی جوانان مؤمن جبل عامل و بقاع و بیروت چند سال است که منتظر فرا رسیدن این لحظه‌اند... عاشورایی دگر و کربلایی دگر! صهیونیست‌ها تمام دار و ندارشان را وارد میدان کرده‌اند؛ گیوعاتی، ناحال، ایگوز و سرانجام افتخار ارتش اسرائیل، تیپ ویژه تکاوری جولان یا به قول خودشان : «گولانی».^۳
حال متر به متر مرزهای لبنان و فلسطین صحنه نبردهای عاشورایی رزمندگان مقاومت اسلامی لبنان و نیروهای نخبه ارتش رژیم صهیونیستی است. موج حملات موشکی فرزندان لبنانی روح خدا^(ره) هم از حیفا عبور کرد و امروز تو از کنار مدیترانه دود موشک‌ها را می‌بینی که می‌روند تا «یافا» ،‌ «عفوله» و «ناصره»^۴ را هدف قرار دهند.
عجب کربلایی شده جنوب لبنان. از این سو یک مرکاوای متجاوز به سمت خانه‌ای می‌رود تا از آن عبور کند و از سوی دیگر شیرمردی چون «علی محمودصالح»^۵ که افتخار مقاومت اسلامی است و لقب «نابودگر اسطوره مرکاوا» را یدک می‌کشد،‌ برمی‌خیزد و با بازوکای دوش پرتابش در پیش چشمانت «مرکاوای 4» و خدمه‌اش را به درک واصل می‌کند. از جنوب حمله بنی صهیون است و از شمال تیرهای آتشین بنی‌الرسول^(ص). این ور مرحب و شمر و فرعون و عمر سعد یک‌جا جمع آمده‌اند و آن طرف‌ رسول‌الله^(ص)، علی^(ع)،‌ حسن^(ع)، حسین^(ع) و سرانجام مهدی^(عج).
در پس هر تیر و موشکی که بچه‌ شیعه‌های مقاوم لبنانی به سمت متجاوزان شلیک می‌کنند،‌ می‌توان ردّ «لبیک یا حسین^(ع)» را دید و لبیک یا « لبیک حسین^(ع)» را سید حسن نصرالله مانند روح خدا برای من و تو بیان کرده:
«« لبیک یا حسین^(ع)» یعنی این‌که تو در میدان نبرد حاضری حتی اگر تنها باشی و حتی اگر مردم ترکت کرده باشند و تو را متهم کرده باشند و خوار و خفیفت کرده باشند... .»
چنان که می‌توانی فکرش را بکنی جنایات اسرائیل به همین حدّ اکتفا نخواهد کرد. از دوباره باید «قانا»یی دیگر مانند ۱۹۹۶ (۱۳۷۵) رخ دهد و دنیای بدکردار ساکت بماند. بیش از ۳۰ طفل خردسال طعمه شرارت یهود شوند و تو دیدی که کودکان حرام‌خوارشان روی گلوله‌های توپ یادگاری می‌نوشتند برای هم سن وسالان لبنانی‌شان.
بگذار و ببین انتقام مقاومت را که چگونه این بار با موشک فوق پیشرفته «ساعر – ۴» را در مقابل بندر صور منفجر و به دو نیم تقسیم می‌کند و سی و اندی غاصب وحشی را به قعر مدیترانه می‌فرستد و باز انکارشان را می‌شنوی. تو بهتر می‌دانی که هر جا نام «سید حسن نصرالله» بیاید، آن دیوانه‌های صهیونیست به خیال مقر استقرار بودنش آنجا را به توپ و گلوله و بمب و موشک، آن همه نه چند کیلو که چند تُنی، می‌بندند.^۶
پاسخ مقاومت را می‌توانی حدس بزنی. «تل‌آویو در مقابل بیروت». حومه بیروت را زدند، پس با چشمی مشتاق تماشا کن که چه بر سر «الحاضره» (الخضیره)^۷ در حومه تل‌آویو می‌آید.
خاورمیانه‌ای که «کاندولیزا رایس» معلوم الحال وعده تحققش را می‌داد حاصل نشد. در عوض موجی در جهان به پا خواست که کسی باورش را نمی‌کرد. در ایتالیا «حسین مورلّی» به تلویزیون می‌آید و در مناظره‌ای ۳ جانبه بی‌توجه به طرف صهیونیست‌ از حزب‌الله دفاع منطقی می‌کند. در نیجریه دو میلیون نفر شیعه می‌شوند. دختر و پسر ایرانی روی ماشین‌ عروسی‌شان پرچم حزب‌الله و عکس‌های سید حسن نصرالله را می‌زنند.
مهم نیست که تا ۸۰ کیلومتر خاک فلسطین اشغالی زیر موشک‌های حزب‌الله سوخت.^۸ مهم نیست که صهیونیست‌ها بر خلاف سانسورها صدها کشته و زخمی دادند. مهم نیست که صد و اندی مرکاوای – ۴ نابود و تخریب شد، و یک قایق پیشرفته از دست رفت، چند فروند هلیکوپتر و هواپیمای تجسّس متلاشی گشت. مهم این بود که پیروزی حزب‌الله به بیداری اسلامی و جهانی انجامید.


نویسنده: علیرضا اکبرپور

پی‌نوشت:
۱. شهید ابراهیم رجب از اهالی بیروت نخستین شهید مقاومت اسلامی لبنان در جنگ ۳۳ روزه و از نخستین عناصر برجسته نظامی حزب‌الله لبنان به شمار می‌رود. ایشان در نخستین روز جنگ ۳۳ روزه چهارشنبه ۱۲ جولای (تمّوز) ۲۰۰۶ (۲۲ تیرماه ۱۳۸۵) در نبرد با نظامیان صهیونیست به شهادت رسید. این شهید از همان ۱۹۸۲ تا روز شهادت با مقاومت اسلامی همکاری داشت. وی متأهل و دارای ۱۰ فرزند بود.
۲. طرابلس جزو شمالی‌ترین شهرهای لبنان و سنّی‌نشین است. تا قبل از ماجرای قیام صلاح‌الدین ایّوبی و بعدها دوران حکومت سلجوقیان مردم این شهر سنّی‌نشین، شیعه مذهب بودند اما ترورهای مدعیان اسلام و خوف و وحشت جوّ این شهر را کاملاً‌ دگرگون کرد. متأسفانه این شهر اکنون جزو مراکز اصلی سلفیان و عناصر تندرو در شمال لبنان می‌باشد و هر از گاهی درگیری‌های خونینی در آن به وقوع می‌پیوندد.
۳. تعدادی از یگان‌های ویژه ارتش رژیم صهیونیستی که نیروهای آن‌ها بر خلاف سایر یگان‌های پیاده و مکانیزه، انواع دوره‌های ویژه نظامی را در فلسطین اشغالی و بعضاً آمریکا گذرانده‌اند.
۴. تعدادی از شهرهای میانه شمال فلسطین اشغالی. حزب‌الله لبنان پس از پایان یکی از بیانیه‌های سید حسن نصرالله در میانه جنگ با موشک باران شهر «عفوله» در حدود ۷۰ کیلومتری شمال فلسطین اشغالی به وسیله موشک‌های قدرتمند «خیبر – ۱» (با بردی حدود ۲۰۰ کیلومتر و مجهز به کلاهک سنگین انفجاری) وارد معامله «فراتر از حیفا» شد.
۵. سردار قهرمان ضد ادوات مقاومت اسلامی لبنان شهید «علی محمودصالح» (با نام رمزی «بلال») از اهالی روستای «عدشیت» در حومه نبطیه. این شهید مجاهد که از اساتید تعلیمات ضدّ زره و ادوات مقاومت اسلامی لبنان بود، با موشک‌انداز خود در جنگ ۳۳ روزه به تنهایی بیش از ۲۰ دستگاه تانک فوق پیشرفته «مرکاوا – ۴» ارتش اسرائیل را نابود کرد. سرانجام در آخرین ایام جنگ ۳۳ روزه در نبردی شدید به سختی مجروح شد و عاقبت چند روز بعد از پایان جنگ در بیمارستان به شهادت رسید. این شهید ۴ فرزند داشت که آخری پس از شهادت وی به دنیا آمد و طبق خوابی که همسرش دید نامش را «بلال» گذاشتند.
۶. در آخرین روزهای جنگ ۳۳ روزه، رژیم اشغالگر قدس به بهانه حضور «سید حسن نصرالله» در محله‌ای در حومه جنوبی بیروت، آن نقطه را با بمب‌های چند تُنی (!!) هدف قرار داد. در نتیجه یکی دو روز بعد حزب‌الله لبنان شهر «الحاضره» (الخضیره) را در ۲۰ کیلومتری تل‌آویو موشک باران نمود.
۷. «الحاضره» و «بیسان» در حدود ۸۰ کیلومتری مرز با لبنان در نزدیکی کرانه باختری رود اردن دورترین نقاطی بودند که طعمه موشک‌های حزب‌الله لبنان شدند. الحاضره در ساحل دریای مدیترانه و بیسان در مرز با اردن قرار داد.