با توجه به هدفگذاری آمریکا و همراهی دولت آلمان، دادگاه میکونوس کاملا سیاسی و بدون داشتن مدرک و شهود معتبر برگزار شد. جهتدار بودن رسیدگی به موضوع، زمانی به اوج خود رسید که دادگاه مذکور برخی افراد خاص و مسئلهدار را به عنوان شاهد دعوت کرد تا علیه ایران شهادت دهند. یکی از این شهود، ابوالحسن بنیصدر رییسجمهور معزول و فراری ایران بود که در تابستان سال ۶۰ به همراه مسعود رجوی سرکرده سازمان مجاهدین خلق(منافقین) از کشور گریخته بود. شاهد دیگر، منوچهر گنجی آخرین وزیر آموزش و پرورش رژیم پهلوی بود که در جهت براندازی جمهوری اسلامی، سازمانی با عنوان «درفش کاویانی» ایجاد کرده بود.
جریان رسیدگی، به مدت چهار سال به طول انجامید و بالاخره در دهم فروردین ۱۳۷۶ رای آن علیه دولت ایران صادر شد.
***
متعاقب صدور رای دادگاه میکونوس، مقامات ایرانی اتهامات نادرست و موهوم دستگاه قضایی آلمان را رد کردند. رییسجمهور وقت ایران در یک مصاحبه با مجله اشپیگل ادعاهای دادگاه برلین را بیاساس خواند و تاکید کرد «ما با هر نوع تروریسم مخالفیم.»
با رای دادگاه و برملا شدن توطئه بزرگ دولت آلمان علیه جمهوری اسلامی، جریان مقاومت ملت ایران در برابر آن شکل گرفت. موجی از تظاهرات در شهرهای مختلف در اعتراض به اقدامات کشورهای اروپایی و آمریکا رخ داد که در آنها مردم اقدامات اسرائیل، آمریکا و دستگاه قضایی آلمان را محکوم کردند.
در تهران تظاهرات بزرگی در مقابل سفارت آلمان برگزار شد. در تظاهرات بزرگ مشهد نیز هزاران تن از اقشار جامعه، رای دادگاه آلمان را مردود دانستند و از آن ابراز انزجار کردند. تظاهرکنندگان که خیابانهای اطراف حرم امام رضا(ع) را پر کرده بودند، پلاکاردهایی مبنی بر لزوم عذرخواهی مقامات آلمان از جمهوری اسلامی و مردم ایران حمل میکردند و شعارهایی علیه آمریکا و رژیم صهیونیستی میدادند.
***
چند روز پس از صدور رای دادگاه میکونوس و به دنبال جوسازیهای مختلف علیه جمهوری اسلامی و بهمنظور زیر فشار قرار دادن ملت و نظام،۱۳ كشور اروپایی سفرای خود را از ایران خارج كردند. پیتر هارتمن قائممقام وزیر امورخارجه آلمان تصمیمات دولت متبوع خود را به شرح زیر اعلام کرد:
۱- فراخواندن سفیر آلمان از ایران
۲- تعلیق سیاست گفتوگوی انتقادی با ایران
۳- اخراج عوامل دولت ایران از خاک آلمان
۴- توقف تبادل دیدارها در سطح وزیر
به دنبال اعلام مواضع آلمان، اتحادیه اروپا هم موضع خود را اعلام کرد که همان تصمیمات دولت آلمان بود و سفرای اتحادیه اروپا نیز متقابلا از ایران فراخوانده شدند. این حركت، در اصل بهمنظور منزوی كردن ایران و با این دورنما كه جمهوری اسلامی دچار چالش خواهد شد صورت گرفت، اما با روشنگریهای قاطعانه رهبر انقلاب، این توطئه غرب و در راس آن امریکا با شکست مواجه شد.
***
در ۲۷ فروردین۱۳۷۶ آیتالله خامنهای در ديدار با جمعى از فرماندهان و پرسنل ارتش به اقدامات مغرضانه کشورهای غربی واکنش نشان داده و فرمودند «به نظر من، ملت ايران در اين روزها
يکي از شيرينترين و زيباترين درسهاي خود را گرفت. در همين دادگاهي که در آلمان براي قضاياي قهوهخانهاي تشکيل شد، آمدند مسائل را سرهمبندي کردند و به خيال خودشان خيمهشببازي پرداختند! اين، براي ملت ايران عرصه خيلي خوبي شد و درس خيلي مهمي بود که بفهمند استکبار يعني چه و دولتهاي مستقل و بهاصطلاح بزرگ عالَم در دنيا چهکارهاند. اين خيلي مهم است.»
رهبر معظم انقلاب ادامه دادند «البته ميدانيد که اينطور قضايا براي ما ملت ايران تجربه جديدي نيست و بارها اتفاق افتاده است. شلوغ کردند، جنجال آفريدند، به خيال خودشان عليه دولت جمهوري اسلامي دست به يکي کردند، گاهي سفرايشان را بردند و گاهي اولتيماتوم دادند. براي ما اين چيزها تازه نيست... يک صورتسازي به اسم کار قضايي کردند که به نظر ما آنچه در اين دادگاه مطرح شده است، بيارزش و بياعتبار است... ملت ايران مگر با اين حرفها تسليم ميشود؟ بدانند، اگر همه اروپا هم با ايران فاصله پيدا کند، قطع رابطه کند يا هرچه بشود، ملت ايران به اعتماد اروپا و آسيا و اين و آن، به اين ميدان قدم نگذاشته است که با رفتن آنها احساس خالي بودن پشت خود را بکند.»
ایشان در واكنش صریح دیگر در ۱۰ اردیبهشت همان سال، حجت را برای غربیان تمام كردند. ایشان در ديدار جمع كثيرى از كارگران و معلمان فرمودند «به خيال خودشان، دولت ايران را ميترسانند و ميگويند ما گفتوگوهاي انتقادي را قطع ميکنيم. به درَک که قطع ميکنيد! اگر انتقادي هست، ما از شما انتقاد داريم.»
رهبر معظم انقلاب در واکنش به خروج سفرای اروپایی نیز فرمودند «در مرحله اول، سفير آلمان را فعلا تا مدتي نبايد راه بدهند که به ايران بيايد. بقيه هم که ميخواهند به عنوان يک حرکت بهاصطلاح آشتيجويانه برگردند، مانعي ندارد. خودشان رفتهاند، خودشان هم برميگردند. ديدند که رفتنشان هيچ اهميتي ندارد... کساني که ميخواهند با ايران ارتباط داشته باشند بايد بدانند که اگر ارتباط، ارتباط استکباري شد، ملت ايران پس خواهد زد.»
رهبر معظم انقلاب در ۱۶ مرداد ۱۳۹۰، بار دیگر شکست حقارتبار غرب در ماجرای میکونوس را یادآور شده و آن را سیلی سخت ملت ایران به اروپاییان تعبیر کردند و اینچنین فرمودند «سر قضیه قهوهخانه میکونوس، دادگاه تشکیل داد، مسئولین درجه یک کشور را در آن دادگاه متهم کرد، دولتهای اروپایی با آنها همدست شدند، همهشان سفرای خود را از تهران فراخوانی کردند، اینها که یادمان نرفته. خواستند سیلی بزنند، البته سیلی سختتری خوردند. از همین حسینیه، آنچنان سیلی خوردند که بعد تا مدتها دنبال علاجش بودند.»
***
پس از سخنان کوبنده رهبر انقلاب، کشورهای غربی متوجه شکست خود شدند و به این ناکامی اعتراف کردند. پیتز اشتراک رهبر پارلمانی حزب سوسیالدموکرات آلمان از جمله افرادی بود که به شکست توطئههای غرب علیه ایران اعتراف کرد. وی تصمیم ایران مبنی بر عدمپذیرش سفیر آلمان را یک رسوایی بزرگ و شکست برای دولت آلمان خواند. سخنگوی سیاست خارجی حزب سوسیال دموکرات آلمان نیز اظهارات رهبر ایران مبنی بر نپذیرفتن سفیر آلمان را به مثابه یک سیلی بر صورت کشورهای اروپایی خواند. سخنگوی وزارتخارجه آلمان نیز این تصمیم دولت ایران را غیرمنتظره و شوکآور توصیف کرد.
رادیو آلمان نیز موضعگیری رهبر انقلاب را غافلگیرکننده و هوشیارانه خواند. روزنامه هانوفشالگماینه هم در اینباره نوشت «سیاست آلمان در قبال سیاست ایران با شکست روبهرو شد. قضیه را واضحتر از ممانعت ورود سفیر آلمان به تهران نمیشد ظاهر ساخت.» روزنامه نویهراینسایتونگ نیز نوشت «برای سیاست پوسیده اتحادیه اروپا در قبال ایران، آبروریزی بزرگتر از این نبود. فرانکفورتر روندشاو هم شرمساری کشورهای اروپایی را تنها نتیجه دادگاه میکونوس دانست. رادیو لندن نیز این موضعگیری را یک پیروزی برای ملت ایران و یک ناکامی برای اروپا دانست.
***
در ۲۳ آبان ۱۳۷۶ در یک عقبنشینی آشکار در مقابل ایران اسلامی، سفيران كشورهای اتحاديه اروپا كه در پي بحران ميكونوس از ايران خارج شده بودند به تهران بازگشتند. رسانههای غربی بازگشت سفرای اروپایی را بزرگترین شکست غرب دانستند. رادیو دولتی لندن طی گزارشی، بازگشت سفیران اروپایی به تهران را پیروزی ایران تلقی کرد. رادیوی رژیم صهیونیستی هم اعتراف کرد که بازگشت سفیر آلمان بعد از بقیه سفرا نشانه به کرسی نشستن خواستههای جمهوری اسلامی است. روزنامه کیهان نیز به نقل از مطبوعات آلمان نوشت «آلمان برای بهبود روابط با ایران بهای سنگینی پرداخت.»
***
در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۷۶ طی یک تصادف که در استان خوزستان رخ داد، هفت نفر از دانشجویان دانشگاه صنعتیشریف و تهران به نامهای رضا صادقی، آرمان بهرامیان، علیرضا سایهبان، علی حیدری، فرید کابلی، مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی که اغلب از برگزیدگان المپیادهای ملی و بینالمللی ریاضی بودند، در مسیر بازگشت از بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی به همراه دو عضو هیات علمی دانشگاه و دو راننده اتوبوس کشته شدند.
رهبر معظم انقلاب به مناسبت این حادثه اسفبار پیام تسلیتی در همان روز به شرح زیر صادر فرمودند «خبر تلخ حادثهای که به درگذشت هفت نفر از نخبگان جوان ریاضی کشور و مجروح شدن تعدادی دیگر از این مجموعه عزیز و گرانبهای نیروی جوان انجامید، مایه اندوه و تاسف عمیق اینجانب گردید. بیشک فقدان استعدادهای برجسته و درخشانی از این قبیل، ضایعهای برای کشور و نیروی جوان بالنده آن است. اینجانب این ضایعه دردناک را به خانوادههای مصیبتدیده و به همه علاقهمندان به علم و تحقیق، مخصوصا دانشگاهیان ارجمند، تسلیت میگویم. امید است به لطف الهی، حال مجروحین این حادثه بهبود کامل یافته و نیز با تلاش و همت جوانان با استعداد و کوشا، خلأ پدید آمده جبران گردد.»
ادامه دارد