سال ۱۳۹۹ رفت و سال جدید آمد. سال ۱۴۰۰ شروع شد و بهاری دیگر از راه رسید. یادها و خاطره‌های گاه تلخ و گاه شیرین گذشت و اکنون ذهن و روح آدم‌ها آماده است تا تاریخ دیگری رقم بخورد.
آمدن بهار نوید این را می‌دهد که فصل زمستان تمام شد و ایام خواب و سکون گذشت. بهار آمد تا بیداری و رشد و سرسبزی را مژده دهد. این اتفاق هر ساله تکرار می‌شود و انسان فراموش‌کار را به خود می‌آورد. اکنون انسان‌ها باید بهار را آگاهانه در فکر و اندیشه خود دوباره تکرار کنند و پایان فصل سرد و خاموش زندگی را با نهیب بوی عطر گل‌های بهاری، بار دیگر به خود و دیگران بشارت دهند. هم‌چنان که آزادگان و آزاداندیشان جهان در تدارک صبح روشن بهاری به دنبال کسی هستند که سیاهی‌ها و خاموشی‌ها را کنار بزند، تا دل‌های آنان که تشنه عدالت و ظلم‌ستیزی هستند با آمدنش بهاری شود، تا وعده الهی محقق بشود و نصرتی که قرآن و اسلام از آن سخن گفته‌اند در دل‌ها شکوفه کند.
سالی که گذشت، خاطرات و تجربیات زیادی را برای همیشه در تاریخ کشورمان ثبت و ضبط کرد. مهم‌ترین واقعه، کرونا بود. یک بیماری که جان انسان‌های زیادی را گرفت. انسان‌هایی که خانواده و بستگان و دوستان‌شان، هر‌کدام آرزوی بودن در کنار آن‌ها را داشتند. خاطرات شیرین سالی که گذشت نیز همکاری و همیاری و کمک‌های مومنانه‌ای بود که در سطح کشور دیده شد.
سالیان درازی است که آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها به بهانه‌های مختلف درصدد این هستند که مردم عزیز ایران را درگیر نفسانیت‌ها کرده و آرامش و امنیت را از ملتی که سرشار از هوش و استعداد و منابع غنی در هر زمینه است سلب کنند. امیدواریم در سال جدید، هم‌چون گذشته، تعقل و تفکر پایه‌های آزاداندیشی مردم آزاده ایران باشد و موجب انتخاب‌های درست بشود. امید است سال ۱۴۰۰ که مقدمه آغاز قرن جدیدی است، سالی باشد پر از خوبی‌ها و فرصت‌هایی که دل‌ها را به هم نزدیک‌تر می‌کند.
ما نسلی هستیم که بهار را با «او» می‌خواهیم که بیاید تا بدی‌ها و زشتی‌ها رخت بربندند و مردم در سایه آرامش او، خدا را صدا بزنند. این آرزویی است که ان‌شاءالله به‌زودی در سایه ولی‌مان محقق می‌شود.
نویسنده: زهرا عابدی
