عشق آقا روح‌الله که جوانه زد در دل‌های‌شان، یک‌شبه بزرگ شدند و مرد؛ نوجوانانی که تازه اول «من» شدن‌شان بود و جوش‌های غرور روی صورت‌شان، خبر از سرکشی فطری می‌داد علیه آنچه تاکنون بوده و حالا می‌خواستند خودی نشان بدهند. امام(ره) اما یادشان داد مرد آن است که خودش را نشان خدا بدهد و بایستد پای آنچه حق است و درست. این شد که پسرک سیزده‌ساله، که شهرش را در آستانه سقوط دید و ناموسش را، خاکش را در حال غارت، در لحظه تصمیم گرفت و ان‌قلت نیاورد در کاری که می‌دانست برای خداست. راستی، اصلا محمدحسین کی یاد گرفت کار با نارنجک را؟!
و مثل فهمیده‌ها کم ندیده‌ایم در دفاع مقدس، که رویش انقلاب بودند و پروش‌یافته مراد ایران(ره)، هم فکرشان و هم دل‌شان. هنوز هم انقلاب می‌روید و می‌رویاند. امروز اما عشق سیدعلی، همان عشق آقا روح‌الله است و نوجوانانی که گوش به فرمانش هستند تا فتح کنند خرمشهرهای در پیش را. پس باید در تراز انقلاب باشند و هم قدوقواره‌اش، که ستون‌های جمهوری اسلامی ایران‌اند و دگرگون‌کننده نظم فاسد جهانی. «دانش» آموز آشکارترین وسیله عزت و اقتدار کشور، علم است که «العِلمُ سُلطانٌ مَن وَجدَهُ صالَ بِهِ وَ مَن لَم يَجِدهُ صيلَ عَلَيه» و خط مقدمش دانش‌آموز است که باید بداند وظیفه اصلی‌اش «دانش»آموزی ست. که اگر عقب ماندیم از علم، عقب خواهیم ماند از اقتصاد و فرهنگ و هر آنچه می‌انجامد به تشکیل تمدن اسلامی
. علم قدرت است و دشمن، قدرتمند پس «خوب درس بخوانید، خوب کار بکنید» که امواج سخت و طوفان‌های سهمگینِ دشمنی در پیش است و نیاز داریم به برکتی برخواسته از علم تا برسیم به آرزوهای بزرگ‌مان که خون دادیم برای‌شان و خون دل‌ها خورده‌ایم. دانش‌آموز و نوجوان، ستون تمدن اسلامی است و کاخ مدنیت و پیشرفت ملت ایران، بر این ستون‌ها سرپا خواهد ایستاد. پس «از لحاظ علمی خودتان را تقویت کنید، پیش ببرید».
متصل بمان علم اگر تنها بود و عالِم، بیگانه با الله، می‌شود ابزاری برای استعمار و استثمار. همان که تمدن منحط غرب نماد و نمود آن است و البته رو به افول. اگر با علم می‌خواهیم به جنگ علم برویم و با تمدن به مقابله با تمدن، نیاز داریم به بنیه‌ای قوی تا بتوانیم شجاعانه پیش برویم و ما چیزی داریم که آن بیچارگان ندارند؛ رابطه با خدا را. درست از همین جاست که آن‌ها دچار انحطاطند و نومیدی و سرگشتگی و ما، قوی‌دل و شاداب و پیش‌رونده در سختی‌ها.
و یادمان باشد که حفظ این ارتباط مقدس با نماز است و قرآن و دعا. نمازی که با توجه باشد، قرآنی که با عمل باشد و مونس‌مان، دعایی که خاضعانه باشد و خاشعانه. که اگر این شد، اعتماد و توکل به خالق، جوانه می‌زند در دل‌ها و شجاعت و اعتماد به نفس با علم می‌آمیزد و ساخته می‌شود میهنی که پرچم‌دار تمدن اسلامی خواهد بود
. کلید در دستان توست کلید اساسیِ همه قفل‌هاست امید و نگاه خوش‌بینانه به آینده. کلیدی که در دستان پرتوان و دل‌های نورانی دانش‌آموز تراز انقلابی‌ست و نخستین و ریشه‌ای‌ترین جهادش، گستراندن آن است به حکم «تَوَاصَوْا بِالْحَقِ وَتَوَاصَوْا بِالصَبْر». با کاشت دانه امید است که نهال «خودباوری» و عزت ملی سر بر می‌آورد و می‌تازد به «غرب‌باوری» و میوه شیرینش؛ «ما می‌توانیم» است در تحریم و فشار
. بدان که کیستی مثل برگ خشکیده در باد است ملتی که تهی باشد از هویت. دانش‌آموز و نوجوان اگر نداند کیست، چه می‌خواهد و به کجا می‌خواهد برود، می‌شود عروسک خیمه‌شب‌بازی دشمن؛ بی‌اراده، بی‌انگیزه و بی‌هدف. دقیقا همان چیزی که خناسان عالم می‌خواهند، خواب‌زده‌هایی در خدمت استعمار نو
. و اگر احساس هویت ملی کرد، رشد به دنبال دارد و پیشرفت، که سستی و تنبلی کنار می‌رود، امید می‌نشیند در دلش و امید می‌نشاند در دل جامعه
. تو هم مسئول هستی ارزش نوجوان و جوان، به احساس مسئولیتش است نسبت به وطن و همین مسئله است که خلاقیت می‌آورد و آمادگی. این آمادگی یک روز با درس خواندن است، یک روز با پژوهش، یک روز با مشارکت و کار و ابتکار. نوجوان تراز آن است که خود را موظف بداند و سهیم در برابر پیشرفت کشور. جوانِ نو و پرانرژی، اگر احساس وظیفه کرد، پرنشاط می‌شود و بی‌تاب برای آبادانی و ساختن، بلندهمت می‌شود و پرتلاش و دور نیست که می‌ایستد بر قله‌های سربلندیِ وطن
. دشمنت را بشناس 
کوتاه بیاییم، جری‌تر می‌شود. این خاصیت دشمن است. راهبردش هم فریب است با لبخند و دست‌های چـُدنی زیرِ دستکش مخملی. شناخت دشمن سن‌وسال نمی‌شناسد، ضروری ست برای همه و برای نوجوان، بیش‌تر. هم او که دلش نرم است و قلبش پر نور و در سر، شور اعتلای وطن دارد. اصلا همین سیزده آبان را برای نوجوان بگوییم، حساب کار دستش می‌آید و دیرینگی دشمن را خواهد شناخت و شیطان بزرگ بودن آمریکا را
. سیزدهم آبان ۱۳۴۳ که حضرت روح‌الله در ماجرای تصویب ننگین قانون کاپیتولاسیون، رسوا کرد آمریکا و آمریکاپرستان پهلوی را، تاب نیاوردند و تبعید آغاز شد
. سیزدهم آبان ۱۳۵۷، دانش‌آموزان و نوجوانان که احساس هویت کرده بودند از نـَفَس امام
(ره)، همپای دانشجویان، صف کشیدند دربرابر دست‌نشانده‌های حقیر آمریکا و پرپر شدند در عرض چند ساعت. آخر، خون می‌خواست نابودی پایه‌های ژاندارم آمریکا در منطقه؛ خون تازه، خون جوان نوخاسته
. سیزدهم آبان ۱۳۵۸ که شد، چند روز پس از دیدار مخفیانه نخست‌وزیر دولت موقت -که غرب‌باور بود و نه خودباور- با مشاور امنیتی رئیس‌جمهور آمریکا، تاب نیاوردند مردم و تسخیر کردند لانه جاسوسی را که نشان دهند «مرگ بر آمریکا» شعارشان است و باورشان
. و این فقط سیزدهم آبان‌ها بود، که نباید و نمی‌توان فراموش کرد بیست‌و‌هشتم مردادها و تمام سال‌های دشمنی آشکار و نهان آمریکا و ایادی‌اش را، با ملت ایران -و نه فقط دولتش- که خوب فهمید «دولت جمهوری اسلامی بدون تکیه به این ملت کاره‌ای نیست» و در نتیجه «با ملتی که حضور خود و قوت خود و اراده خود را در طول چهل سال از دست نداده است دشمن‌اند»
. و آنچه از کثرت وضوح، پنهان می‌ماند از دیده‌ها و گاهی می‌رود از یادها این است که در این چالش چهل‌واندی ساله، پیروزِ سربلند این جبهه، جمهوری اسلامی ایران بوده است و مغلوبِ مفلوکش، آمریکای جنایتکار. که از تحریمِ سیم خاردار رسیده‌ایم به صادرات پهباد و موشک و تحقق یافت سخن پیر ایران که «آمریکا هیچ غلطی نمی‌تواند بکند»
. مقاوم بمان و راز این پیروزی حتمی، که قول خداوند است و «فَإِنَ حِزْبَ اللَهِ هُمُ الْغَلِبُونَ»، در مقاومت است و ایستادگی. که ترس نباید باشد از بمب و موشک دشمن، ترس نباید باشد از دستگاه‌های تبلیغاتی‌اش و پشت‌مان گرم باشد به خدایی که وعده داد «وَلا تَهِنوا وَلا تَحزَنوا وَأَنتُمُ الأَعلَونَ إِن كُنتُم مُؤمِنينَ» و نوجوان ما نه تنها باید پایبند باشد به این نظریه اصیلِ پویا، نظریه مقاومت، که باید تبیینش کند و تبلیغ، به حکم «فَاسْتَقِمْ کَما أُمِرْتَ». که حق است مقاومت. حق تمام مظلومان جهان و حق است تقویت آنان برای ایستادگی، که دشمن‌شکن است و عزت‌بخش
. «دیروز» را بدان برای «فردا» نوجوانی فصل اندیشیدن به آینده است و تکاپوی رسیدن به آن. فردا را از آنِ خود می‌داند و می‌خواهد که بسازدش و پیش برود. پس باید که گذشته را بداند؛ تاریخ را. و درس بگیرد و عبرت تا با آن پلی بزند از دیروز به فردا و نادانسته‌هایش را دانسته کند با مرور تجربه گذشتگان و حوادث ریز و درشت روزگار. تاریخ میهن، پر است از این عبرت‌ها و درس‌هایی که اگر ندانیم و ندانند، نه حال را خواهیم ساخت و نه آینده را و دروغ را برای‌مان می‌نشانند جای حقیقت. ندانستن تاریخ، درجا زدن نیست که عین پس‌رفت است و عقب‌گرد، حتی برای ملتی با ۲۵۰۰ سال تمدن و فرهنگ اصیل. ندانستن‌ِ آن، تحریف در پی دارد و تحریف، تحریم را. که «اگر جریان تحریف شکست بخورد، جریان تحریم هم شکست خواهد خورد».
تاریخ و دانستن آن و عبرت گرفتنش، متضمن ساخت آینده است با گام‌هایی استوار. که اگر دیروزمان را شناختیم، امروزمان را فهم می‌کنیم و قدرت تحلیل حوادث آن، راه فردا را هموار می‌کند و روشن
. حرکت‌زا باش و پویا نشاط نوجوانی اگر هدفمند شد و عجین با اخلاص، اثرگذار می‌شود و پـُربرکت. درست مثل شجره طیبه‌ای که بالنده است و نورافشان و زندگی‌بخش. دانش‌آموز اگر ظرفیت‌های اثرگذاری‌اش را درک کرد و آن‌ها را در جاده الی الله انداخت، خانه‌اش را، مدرسه‌اش را و جامعه‌اش را به پویایی وا می‌دارد. او می‌تواند و باید حرکت‌زا باشد و فعال، که انفعال و سستی، خواسته دشمن است در راه نابودی ایران‌مان که عزیز است و طلایه‌دار ساختن تمدن اسلامی
. با شهید زندگی کن ساعت‌ها هم که موعظه کنیم و سخنرانی، بدون داشتن الگو، بدون لمس زندگی حیات‌بخش، سخنان‌مان افسانه را می‌ماند و ترسیم اتوپیایی خیالی که نه تنها اثرگذار نیست، بلکه نوجوان را به خنده وا می‌دارد
. که شهید زنده است و «عِنْدَ رَبِهِمْ يُرْزَقُونَ» و تقسیم‌کننده همان رزق الهی. دل نوجوان، پاک است و آماده، پس نزول می‌کند رزق طیب شهدا بر جانش و نورانی‌ترش می‌کند و قلب مطمئن او، استوار می‌شود در راه الله، در راه میهن. و دیگر ایمان خواهد آورد که مقاومت، تنها راه پیروزی ست، اخلاص، برکت‌دهنده است و توکل، روشن‌کننده راه. دیگر ایمان خواهد آورد «اگر چنانچه از سیم خاردار می‌خواهی رد بشوی، اول باید از سیم خاردار نفْست عبور کنی» و عبور می‌کند، هم از نفس و هم از دشمن، و می‌ایستد بر قله تمدن درخشان اسلامی که ساخته است
. این سه عرصه را دریاب و تمام نوجوان اگر سلامت سه عرصه‌اش تامین شود، عبور خواهد کرد و عبور خواهد داد وطن را از موانع و دشمنی‌ها و نشدنی‌ها. سلامت جسم که با ورزش است و تغذیه اصولی. سلامت قلب که با یاد خداست و شهدا و توسل، سلامت فکر که با مطالعه است و خودسازی که اگر نباشد نمی‌توان دیگران و جامعه را ساخت
. نویسنده: فاطمه افضلی
