صهیونیست‌ها همیشه جنگ‌های‌شان را با بمباران گسترده هوایی شروع می‌کنند و محور تمام جنگ‌های‌شان اقلاً به مدت یک هفته روی این موضوع می‌چرخد. نبرد اخیر را هم که در غزه شروع کردند- و امیدواریم مثل همیشه با پیروزی ملت و مقاومت فلسطین(تمام جریانات وابسته به آن نه صرفاً گروهی خاص) تمام شود- هم همین‌طور بود.
برای افرادی که سال‌هاست با جنایات دشمنان اسلام در جای‌جای جهان خصوصاً فلسطین اشغالی آشنایی دارند، کودک‌کشی رژیم اسرائیل، اصلاً عجیب نبود. انگار به دیدن چنین تصاویری کاملاً عادت کرده‌اند. با این حال دو موضوع در مورد جنگ اخیر غزه، فکر انسان را به خود مشغول می‌کند:
اول: ارتش رژیم صهیونیستی با علم به این که هم‌اکنون اختلافاتی میان حماس با ایران و حزبالله لبنان بر سر مسئله سوریه به دلیل ریشه اخوانی حماس و حمایت آن‌ها از تروریست‌های اخوانی و سلفی در سوریه وجود دارد، آتش جنگ را در بدترین زمان ممکن یعنی ماه رمضان، در تابستان و در اوج محاصره، بر ساکنان غزه تحمیل کرد تا پس از خلاصی از دست حماس و جهاد اسلامی به سراغ دشمن هراس‌انگیز اصلی‌اش یعنی حزبالله لبنان برود و با سوءاستفاده از درگیری‌های هم‌زمان مقاومت اسلامی با تروریسم تکفیری در جبهه‌های سوریه و لبنان(مناطق غوطه‌شرقی و عرسال) بتواند ضربه‌ای محکم به بدنه اصلی محور مقاومت وارد کند تا در نهایت راه آمریکا برای سرنگون کردن جمهوری اسلامی ایران از طریقی هموار شود.
دوم؛ حمایت‌های گسترده آمریکا و هم‌پیمانانش از رژیم جعلی صهیونیست در این جنگ و هم‌‌زمانی آن با مذاکرات فشرده تیم‌های ایران و ۵+۱ در وین پایتخت اتریش، این باور را محکم می‌کند که جبهه استکبار قطعاً به هیچ تعهدی در قبال داشتن حتی یک برنامه کاملاً محدود اتمی برای ملت ایران پایبند نخواهد ماند. وقتی رژیم مورد حمایت آن‌ها، آتش‌بس ۷۲ ساعته را حتی یک ساعت تحمل نمی‌کند و فوراً اقدام به بمباران غیرنظامیان می‌کند، قطعاً نمی‌توان از حامیان غربی‌اش توقع هیچ‌گونه تعهد و پایبندی در قبال نظام و ملت ایران برای داشتن فناوری هسته‌ای صلح‌آمیز را داشت. صحبت مقام معظم رهبری در این مورد همواره آویز گوش‌ها می‌ماند که: «بنده به شخصه نسبت به این مذاکرات خوشبین نیستم».
سرنوشت این جنگ هم مثل تمام جنگ‌های دیگر مقاومت، مثل جنگ ۳۳ روزه که این روزها هشتمین سالگردش گذشت، چیزی جز پیروزی نخواهد بود. از هرچه بگذریم، موشک‌باران حیفا که در فاصله ۱۴۰ کیلومتری شمال غزه و ۶۰ کیلومتری مرزهای جنوب لبنان قرار دارد، خودش به اندازه کافی برای صهیونیست‌ها مایه شکست و ننگ بود.
صهیونیست‌ها ادعا می‌کردند که موشک‌های «شهاب۳» و «سجیل» ایران در مقابل سامانه گنبد آهنین این رژیم راه به جایی نخواهند برد، اما حالا می‌بینند که حتی موشک‌های ۷۵ کیلومتر برد «فجر» حزبالله لبنان و مقاومت فلسطین هم به‌راحتی قادر به هدف‌گرفتن عمق استراتژیک محدوده این رژیم هستند. صهیونیست‌ها انسان‌های خرافاتی و وهم‌زده‌ای هستند؛ این‌قدر که خیال می‌کنند با تشکیل سپرهای انسانی وحشی نظیر «داعش» و «النصره» قادر به حفاظت از خود در مقابل ضربات کوبنده محور مقاومت خواهند بود، غافل از این که وقتی امر الهی فرابرسد، حتی ارتش‌های مدرن غربی هم نمی‌توانند مانع نابودی این رژیم شوند. این وعده خداست که «ان الارض یرثها عبادی الصالحون».
نویسنده: محمدجواد مهدی‌زاده
