به مناسبت ۸ شوال، سالروز تخریب قبور ائمه بقیع علیهمالسلام
30اردیبهشت1400
بقیع آرامیده است؛ بقیعی که روزگاری بر سر حوادث گوناگون و شاهد نامردیهای مختلف بوده، اینک آرام و بیصدا، مظلومیت فاطمه و فرزندش را به نظاره نشسته است و با سکوتی پرابهام به خاک نشستن قبور بیسایبانش را تماشا میکند. مرور غربت این چهار امام معصوم و مادر گرامیشان نه در این ظرف زمان میگنجد و نه در ظرف ادراک همچون منی. آنچه در دل مانده داغ حسرتی است بیمثال از قدرنشناسی قوم ظالّهای که به جای گلباران کردن پیکر بهشتی کریم اهل بیت ما، تیر دشنه به تابوتش روان کردند و سایه یک عمر شرمندگی را بر سر همه استوار ساختهاند. چشمهایم را میبندم و آرزو میکنم؛ آرزو میکنم یک عمر طولانی را که با ساختن حرم برمزار غبارآلوده این حضرات، پربرکت خواهد شد. آرزو میکنم منور شدن چشمم را بر شمشیر صیقل خورده آخرین منجی که با ریشه کن کردن ظلم، رجعت اجدادش را نوید میدهد. آمین