فرق می‌کند چه کسی رییس‌جمهور باشد!

شهید رجایی؛ نماد خدمت، اخلاص و سادگی
انسان‌های بزرگ پس از شهادت نیز نام و یادشان در خاطره‌ها باقی می‌ماند. شهید گران‌قدر رجایی ازجمله انسان‌های خاص و پاکی بود که به علت فضائل بی‌شمار اخلاقی و عملکرد شایسته ایشان در عرصه اجتماعی و سیاسی با گذشت سال‌ها جاودان مانده است. کارنامه درخشان و اخلاق و منش ایشان نمونه بارز فردی متدین، سیاست‌مداری انقلابی و وطن‌پرست و ارزش‌گرا، انسانی پاک و خالص و همچنین ساده‌زیست و مردمی بود. شهید بزرگوار حتی امروز هم به‌عنوان الگویی تمام‌عیار برای سیاست‌مداران و مسئولان ما به شمار می‌آید. او دارای منش مدیریتی و خط و مشی خاصی بود که همین باعث شد در آن برهه حساس کشور از دیگر مسئولان متمایز شود. از تشریفات اداری پرهیز می‌کرد و تمام توجهش به مردم بود. جوان‌گرا بود و از کار خسته نمی‌شد. رهبر معظم انقلاب در مورد شهید رجایی فرمودند «در همان مدت مسئولیت کوتاه، طوری عمل کردند که از خودشان برای ما الگو باقی گذاشتند و حقیقتا با تلاش سختی که داشتند، با تحملی که به خرج دادند و با تمسکی که به عقیده و ایمان خودشان در عمل ورزیدند موجب شدند که ما امروز بتوانیم برای تعریف مدل مورد نظر خودمان، اسم و یاد شهید بزرگوار را مطرح کنیم.» پرکاری برای یک مسئول از ویژگی‌های اساسی و مهم است. شهید رجایی فردی خستگی‌ناپذیر و امیدوار بود. خودشان می‌گفتند من خستگی را خسته کرده‌ام. از صبح خیلی زود تا پاسی از شب یک‌سره کار می‌کردند. از دیگر مولفه‌های او توجه به محرومین بود. شهید رجایی خود از طبقه فقیر بود و درد نداری و بی‌کسی و فقر را چشیده بود. در کودکی پدرش را از دست داده بود و برای گذران زندگی دست‌فروشی می‌کرد و هم‌زمان درس می‌خواند. چنین فردی که با گوشت و استخوان خود درد فقر را چشیده، بی‌شک می‌تواند حال محرومین جامعه را درک کند نه کسانی که همیشه در رفاه و آسایش بودند و طاغوتیان و مرفهین بی‌درد. از اولویت‌های شهید رجایی در رسیدگی به امور کشور، بهبود وضعیت مناطق محروم بود. به جد موضوعات را بررسی می‌کردند و تا نتیجه کامل دست از کار نمی‌کشیدند. ایشان در زمان نخست‌وزیری، دفتر پیگیری تشکیل داده بودند. این دفتر ماموریت داشت تمامی برنامه‌ها و مراجعات مردم را ثبت کند و جهت اقدام به وزا‌رتخانه‌ها بفرستد و تا آن‌جا که نامه به ‌دست مسئول مربوطه می‌رسید کار را دنبال می‌کرد. دفتر پیگیری که مجاور دفتر ایشان بود، همیشه مملو از جمعیت بود که برای حل مشکل خود به آن‌جا مراجعه می‌کردند. این دفتر نقش خیلی مهمی در حل مشکلات مردم داشت و بیانگر دیدگاه آقای رجایی در اهمیت‌دادن به مردم و تلاش در جهت رفع نیازهای آن‌ها بود. ساده‌زیستی شهید رجایی چه در زندگی شخصی و چه در محیط کاری در کنار ایمان و اخلاص و مردمی‌بودن منجر شد اعتماد و عشق و محبت همگان را به دنبال داشته باشد. سادگی شهید رجایی یکی از عواملی بود که بسیاری از افراد با سرمشق قرار دادن او به‌عنوان مقامی ارشد همان سبک زندگی را برای خود برگزیدند. همه رفتار و افعال این شهید بزرگوار رنگ و بوی خدایی و مردمی داشت. سبک زندگی شهید رجایی در زمانی که دست‌‌فروش، معلم، وزیر و رییس‌جمهور بود هیچ فرقی نداشت. او همانند مردم در کنار مردم زندگی می‌کرد. دل‌سوزی شهید رجایی نسبت‌به بیت‌المال و ترس از عذاب الهی، که با جانش آمیخته بود از مواردی است که همیشه مورد توجه و قابل تحسین بوده است.

انقلابی و ارزشی یا لیبرال و اهل سازش
یکی از مسائلی که بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، امام خمینی^(ره) تاکید داشتند و بعد از ایشان نیز رهبری معظم انقلاب آن ‌را دنبال کردند و اصلا هدف انقلاب ایران همان بوده و هست، مبارزه با امپریالیسم و استکبارستیزی است. رییس‌جمهور رجایی ازجمله کسانی بودند که محکم و قوی پای اصول انقلاب ایستادند و هیچ‌گاه تن به ذلت ندادند. بی‌شک کشور زمانی می‌تواند اسم پیشرفت را بیاورد که خودکفا باشد نه این‌که محتاج بیگانگان بودن و چشم‌دوختن بر دهان امپریالیسم را هنر و پیشرفت بداند. خودباختگی همیشه ضعف است که به دشمن جرئت تهاجم می‌دهد. در مقابل آن، ارزشی و انقلابی‌بودن هویت و اعتماد‌به‌نفس است. مهم است که تفکرات مسئول کشور چه باشد. خطرناک‌ترین اشخاص، آن‌هایی هستند که نه‌تنها کمترین اعتقادی به مقاومت ارزشی مردم ندارند؛ بلکه بر آن تفکر اشتباه خود پافشاری کرده و منافع ملی کشور را به خطر می‌اندازند. وجود این اشخاص دل‌بسته غرب در مناصب مدیریتی مصادف بود با تحمل حقارت و ذلت برای مردم برابر غربی‌ها. رهبر انقلاب می‌فرمایند «عزت در سیاست خارجی، یعنی نفی دیپلماسی التماسی.» شهید رجایی در دفاع از ارزش‌های انقلاب مماشاتی با گروه‎ها و وابستگان غرب و شرق نداشت.

گرگ‌هایی در لباس میش بین خودی‌ها پنهان هستند
رییس‌جمهور انقلابی‌مان را شهید کردند، همان‌هایی که در لباس خودی برای دشمنان کار می‌کردند. عاملی نفوذی و بازیگری حرفه‌ای که با توسل به ظواهر دین و در لباس دوست دین‌دار توانست آن جنایت را رقم بزند. ضرر غیرقابل جبران دولت‌های استکباری و امپریالیستی از سرنگونی رژیم وابسته و ذلیل پهلوی و روی کار آمدن نظام سیاسی مستقل در ایران چنان نفرت و کینه‌ای در دل دولت‌های غربی به وجود آورد که این کینه و نفرت جز با سرنگون‌کردن و نابود‌کردن فرو نمی‌نشست. این شیوه و روش روباه پیر است که عوامل و نفوذی‌های خود را به شکل جماعت متدین و مذهبی درآورد و با جلب اعتماد سران و مردم ایران، در بزنگاه‌های تاریخی با ترور و بمب‌گذاری وحشیانه و شهیدکردن خدمت‌گزاران، پایه‌های این نظام سیاسی تازه‌تاسیس را فرو ریزد. اولین واکنش رهبر فقید جمهوری اسلامی این بود که فرمودند «آن‌ها گمان می‌کنند که با ترور شخصیت‌ها می‌توانند با این ملت مقابله کنند و ندیدند و کور بودند که ببینند که در هر موقعی که ما شهید دادیم ملت ما منسجم‌تر شدند. ملت ما چون علی‌ بن ابی‌طالب^(ع) را فدا کرده است از برای اسلام. فداکردن امثال این شهدا برای ملت ما یک مسئله مهم نیست؛ گرچه خودِ این واقعه و این افرادی که شهید شدند در نظر همه ما عزیز و ارجمند هستند.» بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران در این باره می‌فرماید «انگیزه آن‌ها این است که برای این ملت، یک دسته دیگری از صنف خودشان بیاید و حکومت کند؟ این‌ها مگر نشناخته‌اند این ملت را که کسی که انحراف دارد از اسلام و کسی که سرکرده تروریست‌هاست در بین ملت جای ندارد. گمان نکنید که این‌ها از روی قدرت این کار را انجام می‌دهند؛ این قدرت نیست، این کمال ضعف است. من ابن‌ملجم را از این‌ها مردتر می‌دانم؛ برای این‌که او آمد در حضور مردم کار خودش را کرد و خداوند او را لعنت کند. این‌ها مردانگی آن نامرد را هم ندارند و به‌طور دزدی یک کاری انجام می‌دهند و خودشان را اصلا ظاهر نمی‌کنند. من آن عباس‌آقا را که صدراعظم ایران را در نزدیک مجلس با هفت‌تیر زد در حضور مردم و بعد خودش را کشت، او را مرد می‌دانم و این‌ها را نامرد؛ این‌هایی که از این‌جا فرار کردند و از خارج دستور می‌دهند که مردم را اغتیال کنند و به‌طور دزدکی بکشند. این‌ها بدترین نامردها هستند.» راستی چرا هیچ‌گاه دشمن از غرب‌گراها کسی را شهید نکرده است؟ چرا شهدا همگی از انقلابیون و ارزشی‌ها هستند؟ دشمن کدام را می‌پسندد؟

نویسنده: فاطمه شریف‌زاده