سردار شکست‌ناپذیر اسلام

سردار شجاع، صبور و با همت، فرماندهی که نامش لرزه بر اندام متجاوزان عراقی می‌انداخت در سال ۱۳۳۳در روستای «بابا سلمان» (از توابع شهریار) به دنیا آمد. در آغوش گرم خانواده‌اش درس‌های جوانمردی، ایثار و از خود گذشتگی را آموخت. شیفته و علاقمند به تحصیل علم و دانش بود طوری که هم‌زمان با تحصیل در دبستان در کلاس‌های قرآن نیز شرکت می‌کرد. در کلاس پنجم دبستان موفق به حفظ سوره لقمان با ترجمه فارسی شد اما به دلیل عدم امکانات و دوری راه تحصیلات خود را تا دوره راهنمايی بیشتر نتوانست ادامه دهد.
در آغاز انقلاب، در شهریار فریاد تکبیر و مرگ بر شاه را از فراز گلدسته‌های مسجد روستا طنین انداز کرد؛ اما عده‌ای خائن به پاسگاه رفته و گفته بودند در این محل شخصی است به‌نام یدالله کلهر که هر شب عده‌ای را به‌دنبال خود راه می‌اندازد و مرگ بر شاه می‌گوید. قرار شد از طرف پاسگاه بیایند او را دستگیر کنند و او را تهدید کرده بودند که دست از کارهایش بردارد، اما او بی‌باک و جسورانه راه خود را ادامه داد ودر درگیری‌های روزها وشب‌های انقلاب پا از عرصه كنار نكشيد تا اینکه در تاریخ ۲۱بهمن ماه ۱۳۵۷به‌هنگام تسخیر یکی از پادگان‌های تهران از ناحیه پای راست مورد اصابت گلوله قرار گرفت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به جمع سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پيوست اما چندی نپايید كه غايله کردستان پیش آمد و اینجا نیز به پیروی از فرمان ولایت در سمت فرمانده عملیات راهی کردستان شد پس از سرکوبی گروه‌های ضد انقلاب به خانه بازگشت. در سال ۵۸ازدواج کرد و تنها فرزندش در سال ۵۹ هنگامی به دنیا آمد که او باری دیگر برای دفاع از جامعه اسلامی شتافته بود این‌بار جبهه‌‌های جنوب مكاني شده بود براي شكوفايي منويات دروني‌اش. حاج یدالله مثل همیشه و حتی شجاعانه‌تر از قبل به‌سوی دفاعی مقدس شتافت وی در سالیان جنگ با خیالی آرام اما نگاهی تیزبین و دلی بزرگ و نترس در عملیات‌هايی با عناوین مختلف، حضوری پر رنگ داشت که تنها تعدادی از آن‌ها عبارتند از: معاونت تیپ المهدی (عج) درعملیات فتح المبین، جانشین تیپ سلمان و فرمانده محور گیلانغرب در سال ۱۳۶۰، معاونت لشکر ۲۷محمد رسول الله درعملیات والفجر مقدماتی ، معاونت تیپ نبی‌اکرم (ص) و قائم مقام لشکر ۱۰ حضرت سیدالشدا(ع) در عملیات کربلای ۵ بود.
همیشه دیگران را بر خود مقدم می‌دانست، وقتی فرمان عقب‌نشینی صادر می‌شد همه را عقب می‌فرستاد و خودش آخرین نفر می‌آمد و به نحوی خود را سپر بلای دیگران می‌كرد طوری که در کودکی نیز هنگامی که در تاریکی بیابان سگ‌ها به او و برادرش حمله‌ور شدند جان برادرش را نجات داد سرانجام ماشين حامل اين مرد غیور صحنه‌های جنگ، این سردار خستگی ناپزیر اسلام و اين اسوه تقوا و جوانمردی در اول بهمن سال ۶۵ در حالی که به قرارگاه برمی‌گشت مورد اصابت گلوله تانک قرار گرفت و به‌شدت مجروح شد.
درمسير انتقال پيكر مجروح حاج يدالله كلهر به بيمارستان ،روح پاكش به پرواز ملكوتي درآمد و به آغوش صالحان وپاكان شتافت.


نویسنده: مليحه سالم