خرداد سال ۱۳۶۰ و هم‌زمان با برکناری بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا عملیاتی در منطقه شمال کارون و محور دارخوین انجام شد که به نشانه حمایت از فرمان امام خمینی^(ره) مبنی بر عزل بنی‌صدر به نام عملیات «فرمانده کل‌قوا، خمینی روح‌ خدا» نام گرفت. طرح اولیه عملیات حدود سه ماه قبل از اجرا، در دستور کار فرماندهان ارتش و سپاه قرار گرفت. طرحی که نقطه آغاز اتحاد ارتش و سپاه برای عقب راندن دشمن بعثی از مناطق اشغالی و رسیدن به مرزهای بین‌المللی بود. در این عملیات برای استفاده حداکثری از اصل غافلگیری، یک کانال به طول ۱۷۵۰ متر و عرض نیم متر در عمق زمین حفر شد که تا فاصله ۲۵۰ متری از خط دفاعی دشمن امتداد داشت.

***

عملیات در ساعت سه و ۴۰ دقیقه بامداد روز ۲۱ خرداد سال ۱۳۶۰ و با حضور ۳۵۰ تن از رزمندگان سپاه و بسیج و یک گروهان تانک از گردان ۲۱۴ لشکر ۱۷۷ پیاده ارتش به عنوان نیروی احتیاط آغاز شد. ابتدا ۶۶ نفر از رزمندگان خط‌شکن از دو محور اصلی و با عبور از کانال، دشمن را غافل‌گیر کردند. بقیه رزمندگان نیز بعد از شکسته شدن خط وارد عمل شدند و تا ساعت هفت صبح موفق به پیشروی تا عمق شش کیلومتری مواضع دشمن شدند.
نیروهای خودی در همان ساعت‌های اولیه عملیات، برای تثبیت پیروزی‌شان بخشی از منطقه آزاد شده را تخلیه و تمام توان خود را روی خاکریز خط اول متمرکز کردند. همین اقدام بجا و کارآمد باعث شد تا نیروها به بهترین نحو جوابگوی دشمن باشند. در این عملیات ۱۱۰ نفر از رزمندگان سپاه اسلام از جمله شهید بهرام فروزانفر و عبدالرضا مهاجری‌مقدم از نیرو‌های شجاع و زبده سپاه حمیدیه به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.
 
عملیات «فرمانده کل قوا، خمینی روح‌ خدا» از چند جهت دارای اهمیت است:
۱- این عملیات بعد از ماه‌ها رخوت و ناامیدی در جبهه‌ خودی که حاصل تفکر پوسیده و بی‌اساس بنی‌صدر بود، بار دیگر روحیه خودباوری را در میان رزمندگان سپاه اسلام زنده کرد.
۲- عملیات، اولین گام شکست حصر آبادان در عملیات ثامن‌الائمه بود.
۳- در این عملیات ده دستگاه تانک و نفربر به غنیمت گرفته شد که این غنایم، هسته اولیه تشکیل یگان زرهی در سپاه پاسداران بود.
۴- حدود چهار کیلومتر از منطقه اشغالی جنوب سلیمانیه در این عملیات آزاد شد. آزادسازی این منطقه، خط مقدم خودی را به پل مارد نزدیک کرد. پلی که از لحاظ استراتژیک اهمیت زیادی برای عراق داشت. دشمن در این شرایط مجبور به انهدام پل مارد و استفاده از پل قصبه و حفار برای تدارک نیروهایش شد.

نویسندگان: مصطفی عیدی و سیدصباح موسوی