۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

زخم کهنه

زخم کهنه

زخم کهنه

جزئیات

به مناسبت ۲۹ تیر، سالروز تصویب قطعنامه۵۹۸ در شورای امنیت سازمان ملل متحد در سال ۱۳۶۶

29 تیر 1402
شب ۲۷ام تیرماه ۱۳۶۷،‌ رزمندگان از ماوقع فردا، خبر نداشتند. هرچند مدت‌ها بود از اتفاقات پیش آمده دلگیر بودند، اما همه امیدشان به آینده‌ای روشن بود که پیروزی‌هایی نظیر بیت‌المقدس و فتح‌المبین زینتش دهد. ظهر فردا، وقتی برای اولین بار خبر پذیرش قطع‌نامه از سوی ایران، اعلام شد؛ تنها چیزی که بر روح بچه‌ها چون سوهان ساییده می‌شد،‌ پذیرش امام از روی ناچاری بود. این یعنی ما آنقدر که باید خوب نبودیم.
هرچند که بعد از پذیرش قطع‌نامه از سوی ایران، عراق که سال قبل آن را پذیرفته بود، فیلش درست زمانی که ما در حال تخیه نیرو از مناطق بودیم، یاد هندوستان کرد و دوباره آتش جنگ را شعله‌ور کرد و برای هزارمین بار به همه عالم ثابت کرد که بهانه‌جوست؛ اما امام‌مان روزها بود جام زهر را به تعبیر خودشان، برای صیانت از دین و حفاظت از کشور نوشیده بودند.
بعد از پذیرش قطع‌نامه آنها که دنباله‌رو رهبر بودند، مثل همیشه با اطاعت از امر ایشان، درد درونشان را مرهم نهادند و در برابر این آزمایش بزرگ سکوت کردند؛ اما آنها که تا دیروز عَلم انتقاد از دولت از بابت ادامه جنگ را برافراشته بودند، چهره عوض کردند و قبول قطع‌نامه را عقب‌نشینی و ضعف ایران دانستند.
حضرت آقا چهار روز بعد از پذیرش قطع‌نامه در خطبه دوم نماز جمعه، آنها را این‌طور خطاب می‌کند:
«دلبستگی رهبر و امت دنباله‌روی او به اسلام و مسلمين به مصالح اسلامی، آن وقتي كه مصلحت اسلام ايجاب می‌كند ناگهان یک موضعی را در پيش می‌گيرد كه علی الظاهر با موضع گذشته او ۱۸۰ درجه اختلاف جهت دارد. چون اسلام اين را می‌خواهد. چون مصلحت انقلاب و كشور و ملت اين را ايجاب می‌كند. يعنی فانی شدن در مصالح اسلام و مسلمين.
اين برگشت از شعارهای اصولی ما به هيچ‌وجه نيست. دشمن نمی‌تواند در اينجا ما را متهم كند كه ما از اصول خودمان برگشته‌ايم. حاشا و كلا! انقلاب اسلامی و رهبری عظيم‌الشان و مسوولين اين انقلاب و اين نظام با ذره ذره وجود خودشان و با لحظه لحظه عمر خودشان از اصول انقلاب اسلامی و از روح آشتی‌ناپذيری اين انقلاب در مقابل ابرقدرت‌ها و مستكبران عالم حراست و دفاع خواهند كرد.
...بعضی از اين عناصر فرصت‌طلب و بد‌دل كه هيچ وقت با انقلاب و با اسلام آشتی نكردند آنها از اين فرصت‌ها خيلی استفاده می‌كنند برای سمپاشی، اينها كسانی هستند كه از اول با جنگ مخالف بودند، حالا مؤمنين حزب‌الله و رزمندگان و پاكباختگان صادق عاشق را مورد خطاب قرار می‌دهند و می‌گويند شما ديديد حالا رسيديد به آن حرف ما، اين بسيار ابلهانه است. اين مثل اين است كه كسانی كه در جنگ احد خيانت كردند و در جنگ احزاب با پيغمبر در ميدان جنگ شركت نكردند، اينها بيايند در صلح حديبيه بگويند ديديد كه ما آنجا نيامديم حق با ما بود. اين قضيه غير از آن قضيه است.
آن كسانی كه در اين چند ساله در بزرگ‌ترين حماسه تاريخ اين ملت شركت نكردند تا ابد سرشكسته هستند.»

نویسنده: زهرا عابدی

مقاله ها مرتبط