۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

دوربین، عکس، شهادت

دوربین، عکس، شهادت

دوربین، عکس، شهادت

جزئیات

به یاد خبرنگار شهید واحد مرکزی خبر داریوش گودرزی‌کیا/ به مناسبت ۲۹ مهر، سالروز شهادت شهید گودرزی‌کیا

29 مهر 1402
اشاره: چه ایمان بی‌نظیری دارد آن هنرمندی که در دستانش به جای اسلحه دوربین است و از اصابت خمپاره‌ای که در راه است نمی‌ترسد. می‌ایستد تا بتواند آن را برای تاریخ و استفاده آیندگان ثبت کند. وقتی به داریوش گودرزی‌کیا تذکر می‌دهند، در جواب می‌گوید: «راه شهید، راه حسین است و راه حسین، راه خداست. آیا می‌شود از این راه گذشت؟!»


اولین عکاس شهید دفاع مقدس قبل از انقلاب در یک خبرگزاری استخدام بود. در دوران انقلاب، همراه مردم انقلابی شد. او هم‌زمان در تظاهرات‌ شرکت داشت و عکس هم تهیه می‌کرد.
همسر صبور شهید داریوش گودرزی‌کیا درباره او چنین می‌گوید: «شهید چنان بر سجاده نماز اشک می ریخت و از خدا شهادت را طلب می‌کرد که تنم لرزید. به او اعتراض کردم و گفتم: آخر تو با وضعیت بارداری من و شرایط زندگی‌مان از خدا شهادت می‌خواهی؟! من بدون تو چگونه این زندگی را اداره کنم؟ بی تو چگونه سر کنم؟ هیچ‌گاه سنگینی وظیفه در جبهه‌های نبرد باعث تعلل در کارش نشد. حقوق ناچیز و اندکش هیچ‌گاه مانعی بر سر راهش ایجاد نکرد. گلایه‌ای نداشت. تبسمی که بر لبانش نقش بسته بود هرگز محو نشد.»
شهید گودرزی همیشه از منطقه‌ای به منطقه‌ای، از خاکریزی به خاکریزی دیگر می‌رفت و تنها برای عرضه فیلم‌هایش به پشت جبهه می‌آمد. همراهان و همکارانش که با او به خط مقدم می‌رفتند، معمولا بی او برمی‌گشتند. او اغلب در کنار رزمندگان می‌ماند و روزها در انتظار ثبت حماسه‌ای، کیلومترها راه‌های صعب‌العبور را می‌پیمود. هیچ کس با او این راه‌ها را نپیمود. فرزند شهید می‌گوید پدرش چنین باوری داشته که «عکاس جنگ، عکاسی است که وقتی صدای سوت خمپاره را شنید خیز نرود بلکه استوار بایستد و لحظه برخورد خمپاره را ثبت و ضبط کند.»
***
فقط یک هنرمند به معنای واقعی کلمه است که می‌تواند در چندین عملیات شرکت کند و خود را در خطر بیندازد. در حالی که او می‌توانست به تکلیف حداقلی خود اکتفا کند. شهید گودرزی‌کیا در عملیات فتح‌المبین، بیت‌المقدس، رمضان، محرم، والفجرها، خیبر و آخرینش عاشورا حضوری فعال داشت. او جبهه‌های جنوب و کوه‌ها و قله‌های پوشیده از برف جبهه‌های غرب را درنوردید. رزمندگان اسلام چهره صمیمی، تبسم دایمی و نگاه نافذ او را هیچ‌گاه از یاد نخواهند برد. شهید با آنان در خطوط مقدم بر ثبت حماسه همت می‌گمارد.
۳۰ سال پیش، در سال ۱۳۶۷ و در سال پایانی جنگ تحمیلی، در تالار وحدت مجموعه‌ عکس‌هایی از شهید داریوش گودرزی‌کیا، اولین عکاس شهید دفاع مقدس نمایش داده شد. در این نمایشگاه از شهید تقدیر به عمل آمد. شهیدی که چهار سال پیش از آن یعنی سال ۱۳۶۳ در عملیات عاشورا در حال ثبت وقایع جنگ تحمیلی به شهادت نایل آمده بود.
داریوش ثابت کرد هنرمند فقط مجموعه‌ای از نکات فنی و سلیقه‌ای و ذوق هنری نیست. او می‌خواست نشان دهد که به قول امام «هنر، دمیدن روح تعهد در انسان‌ها است.» تمام آثار او از دفاع مقدس در همین جمله خلاصه می‌شود. عکسی که تلاش ۱۰ نفر از رزمنده‌ها برای نجات ماشین از رمل‌های فکه را نشان می‌دهد، عکسی که نشان می‌دهد دو رزمنده در حال بازگرداندن پیکر مطهر یک شهید از عملیات فتح‌المبین هستند، عکسی دسته‌جمعی که از رزمندگان والفجر4 در پنجوین عراق گرفته. در این عکس، فقط چند نفر ژست گرفته‌اند و جمعیت زیادی توجهی به دوربین ندارند و کار خودشان را انجام می‌دهند.
***
شهید گودرزی‌کیا قبل از عملیات عاشورا در میمک به مرخصی رفت لیکن با شنیدن شروع عملیات شتابان به سازمان آمد و تقاضای اعزام به جبهه کرد. اصرار مسئولان برای ممانعت از رفتن او و موکول شدن آن به موعدی دیگر اثری نبخشید. شهید داریوش گودرزی‌کیا بالاخره در شب پنج‌شنبه ۲۶ مهر ۱۳۶۳ عازم منطقه غرب شد و سرانجام در آستانه ۴۰ سالگی در منطقه میمک استان ایلام به دوستان شهیدش پیوست.

عباراتی از وصیت‌نامه
- خدایا! به عزت و مقام شهدا، نام شهید بر من قرار بده.
- خطاب به خانواده: شاد و صبور باشید. ما راه‌مان را پیدا کرده‌ایم. خدا شما را اجر و جزای خیر عنایت فرماید. دوست دارم چون کوه سرفراز باشید. بالاخره همه ما باید بمیریم. چه خوب است در این راه، راه خدا، راه خوبان، راه عزیزان خدا جان دهیم.
- خدایا! از تو تمنای بخشش برای تمامی مسلمین و هدایت نمودن تمام انسان‌ها به راه راست را دارم.

مقاله ها مرتبط