۰۲۱-۷۷۹۸۲۸۰۸
info@jannatefakkeh.com

بدهکارانِ شهدا! بسم‌الله...

بدهکارانِ شهدا! بسم‌الله...

بدهکارانِ شهدا! بسم‌الله...

جزئیات

راهی برای ادای دین به شهیدان/ به مناسبت ۲۲ اسفند، روز بزرگداشت شهدا و سالروز صدور فرمان امام خمینی رحمة‌الله‌علیه مبنی بر تاسیس بنیاد شهید انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸

22 اسفند 1401
اشاره: شهادت جان دادن نیست، جان گرفتن است. مردن نیست، زنده شدن است. پایان نیست، آغاز است. آغاز حیاتی طیبه، هم برای آن‌ها که این خلعت زیبا را بر تن کرده‌اند و هم برای جاماندگان. شهادت، پاداش از خودگذشتگی و ایثار است. رسیدن به قله اخلاق و انسانیت است. مُهر ختام ارزش‌هاست. شهادت، عبور از خود و فانی شدن در خداست. نقطه رهایی از تمام وابستگی‌های زندگی مادی است. شهادت، عاشقانه گرد محبوب طواف کردن است. سر بر خاک کوی جانان ساییدن است. چهره دلربای مولا دیدن و مستانه «حسین، حسین» گفتن است.
فرهنگ شهادت و شهادت‌طلبی، فرهنگ عشق و بندگی است که با ترویج آن می‌توان جامعه را الهی کرد. ترویج این فرهنگ، عاملی تاثیرگذار در برانگیختن انگیزه‌ها برای خودسازی، ایثار و معنویت است. از این رو باید برای ترویج این فرهنگ مقدس و نجات‌بخش، برنامه‌ریزی عمیق و اساسی کرد. بهترین شیوه برای ترویج فرهنگ شهادت، زنده‌نگه‌داشتن یاد و خاطره شهداست.


بیایید لحظه‌ای تعارف و رودربایستی را با خودمان کنار بگذاریم و حساب و کتاب کنیم و ببینیم به چه کسانی بدهکاریم؟ چه کسانی به گردن ما حق دارند و به چه کسانی مدیونیم؟ درست که نگاه کنیم می‌بینیم همه ما به شهدا مدیون و بدهکاریم. بدهیِ کمی هم نیست. آن‌ها چه کرده‌اند و ما چه؟ بیایید بنشینیم و فکر کنیم شاید توانستیم بخشی از بدهی‌مان را به آن‌ها بپردازیم. چه کاری می‌توانیم انجام دهیم تا این فداکاری بزرگ را جبران کند یا لااقل پر کاهی در مقابل کوهِ گذشت آن‌ها باشد؟ باید دانست شهدا به کسی نیاز ندارند، ما به یاد و نام آن‌ها نیازمندیم.
اگر آن‌ها در مقابل دشمنان ایستادگی نمی‌کردند، معلوم نبود ما الان چند کفن پوسانده بودیم. اگر آن‌ها دل از دنیای خود نمی‌کندند، معلوم نبود ما الان طوق اسارت کدام مستکبر را برگردن خود می‌دیدیم. این که در کمال صحت و سلامت و بی‌هیچ ترس و واهمه‌ای زندگی می‌کنیم را مدیون شهداییم.
به نظر می‌رسد در مقابل گذشت همیشگی آنان باید کاری کرد که تا ابد نام و یاد و خاطره آن‌ها زنده باشد. باید کاری کرد که آن‌ها تا ابد از بهره‌های معنوی این جهان استفاده کنند. اما آن کار ماندگار و همیشگی چیست؟

وقف، ادای دِینی ماندگار
می‌توان برای زنده نگه‌داشتن یاد شهدا، به یاد و نام هر شهید در شهر، محله و کوچه خود موقوفه‌ای بنا کرد تا حضور پربرکت آنان را در کنار خود بیش‌تر احساس کنیم. باید کاری کرد تا غیر از مزار پاک‌ شهدا که زیارتگاه اهل دل است، آنان جایی و مکانی در شهر داشته باشند تا کسانی که گذرشان به زیارتگاه شهدا نمی‌افتد، این‌گونه ولی‌نعمتان کشور را به یاد آورند.
انجام وقف برای شهدا، پرداخت تقسیطی بدهی است. وقف، همان کار همیشگی است که اثرش تا ابد می‌ماند. می‌توان با وقف برای هر شهید در سرتاسر جهان، جلوه‌گاهی از شهیدان بر پا کرد. موقوفه‌ای که برای شهید و به یاد شهدا بنا می‌شود، می‌تواند محل ارتباط با آنان و زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره آن عرشیان باشد.

وقف را مرور کنیم
وقف یعنی دل کندن از بخشی از دارایی و دل سپردن به پاداشی که خداوند در مقابل آن می‌دهد. وقف یعنی بخششی که تا قیامت، انفاقی دایمی و احسانی همیشگی است. وقف یک تجارت مستمر با خدا و یک ارتباط پیوسته با عالم ملکوت است.
وقف تمرین داد و ستد با خدا و آماده شدن برای نهایی‌ترین تجارت با اوست. وقف تمرین حرکت در مسیر شهداست. گذشتن از مال در برابر گذشتن از جان. حرکت در مسیر خداخواهی و رسیدن به رضوان الهی است. عبور از مرحله اول گذشت در راه خداست. کلاس گذشت برای خدا و درآوردن زنجیرهای تعلق مادی از پای اراده است.
وقف می‌تواند آزمون ورودی به باغ شهادت باشد. وقف و شهادت، شباهت‌های زیادی به هم دارند. هر دو تجارت با خداست. یکی با جان و دیگری با مال. هر دو ایثار و از خودگذشتگی برای بقای دین و هر دو گذشت از خود برای آسایش دیگران است. هر دو با ماندگاری و بقا آمیخته شده‌اند. یکی با خونش، نامش را ماندگار می‌کند و آن دیگری با مالش.

دوباره شهید
اگر بتوانیم برای هر شهید و به یاد هر شهید موقوفه‌ای بنا کنیم، تاثیر شگفتی بر جا خواهد گذاشت. اگر در هر کوچه و خیابان که مزین به نام شهیدی است، موقوفه‌ای نیز برای او و به یاد او باشد، می‌توان ضمن زنده نگه‌داشتن یاد شهید، محلی برای درآمد معنوی او ساخت و تا ابد همگان را سر سفره شهدا مهمان کرد. می‌شود با ساخت و وقف مسجد، حسینیه، حوزه علمیه، مدرسه، درمانگاه و... به یاد و برای شهدا، همه را دوباره نمک‌گیر شهدا کرد.
در احوالات هرکدام از شهدا که بنگریم، درمی‌یابیم که یکی رسیدگی به ایتام و یتیم‌نوازی را دوست داشت، دیگری به یادگیری معارف و علوم دینی علاقه‌مند بود، یکی دوست داشت درمانگاهی برای مستمندان بسازد و آن دیگری انرژی هسته‌ای را ترجیح می‌داد. از این جهت سزاوار است بار زمین ماندۀ آنان را برداشته و نیت آن‌ها را به عمل تبدیل کرد و به پاس گرامی‌داشت فداکاری‌های آنان موقوفه‌ای به نام و یادشان و در راستای همان هدفی كه دنبال می‌کردند، بنا کرد.
ایجاد وقف برای شهدا، یک کار ماندگار است. با وقف می‌شود برای آنان خانه‌ای به وسعت زمان ساخت تا آیندگان بدانند که زندگی خود را مدیون شهدا هستند و اکنون نیز با بهره‌گیری از موقوفه شهدا به نحوی دیگر مدیون آنانند.
وقف برای شهدا ضمن این که یاد و خاطره آن‌ها را زنده نگه‌می‌دارد، پیام ایستادگی یک ملت را به همگان مخصوصا دشمنان دین و نظام می‌رساند که ما تا ابد با شهدا زنده‌ایم و نمی‌گذاریم پرچمی که آن‌ها برافراشته‌اند، بر زمین بماند. آنان با جان جهاد کردند، ما با مال‌مان جهادشان را ادامه خواهیم داد تا ارتباط‌مان با آن‌ها روزبه روز محکم‌تر شود. آنان ایثار کردند و از جان گذشتند، ما نیز ایثار می‌کنیم و از بخشی از مال‌مان می‌گذریم.
آنان که شهدا را دیده‌اند، با آنان زندگی کرده و انس داشته‌اند، آنان که زنده شدۀ خون شهدایند، آنان که دین‌داری خود را مدیون شهدا می‌دانند، برای تکریم و سپاس از حقی که شهید بر آن‌ها دارد می‌توانند برای آن سفرکردگان وقف کنند و این‌گونه ثابت کنند که بر سر پیمان‌ با شهدا ایستاده‌اند و تا قیامت آنان را از یاد نخواهند برد.

ثالثا اجر شهید
باید به این نکته نیز توجه کرد که اگر کسی این‌گونه شهدا را تکریم کند، پاداش و اجری بزرگ را برای خود به دست آورده است. اولا خلعت واقف شدن را بر تن کرده، ثانیا هر که از آن موقوفه بهره‌ای ببرد در ثوابش با آن شهیدی که برایش وقف کرده شریک خواهد بود و ثالثا اجر شهید و شهادت را نیز از آن خود خواهد کرد. همان‌گونه كه مقام معظم رهبری فرمود: امروز زنده نگه‌داشتن یاد شهدا کم‌تر از شهادت نیست.
نتیجه وقف برای شهدا، کسب پاداش شهدا نه برای یک روز و دو روز بلکه تا قیامت است.

یک پیشنهاد تازه
حضرت زینب سلام‌الله‌علیها، بانوی بزرگواری است که اگر مبارزه و پایداری او نبود، اگر شجاعت و خطبه‌های آتشین او نبود، کربلا و عاشورا، چنین شور و حالی نداشت. این که امروزه جهانیان، تشیع را با نام و یاد حسین علیه‌السلام می‌شناسند، مرهون صبر و استقامت بزرگ‌بانوی دشت کربلاست. از این رو حفظ نام و یاد این بانوی بزرگ، در واقع حفظ نام و یاد فرهنگ کربلا و عاشورا است.
امروز حرم مطهر آن بانوی صبر و ایمان، در تهاجم کفتارهای شیطان بزرگ، نماد استقامت و پایداری در برابر کفر و استکبار جهانی است. برای همین می‌بایست یاد، نام، مقام و منزلت آن بانوی بزگوار بیش از پیش بزرگ شمرده شده و مورد تکریم واقع شود. اما از آن‌جا که می‌بایست چراغ مبارزه و مقابله با زورگویان و ددمنشان تا ابد روشن بماند، اقدامی که برای گرامیداشت و بزرگداشت آن حضرت صورت می‌گیرد نیز می‌بایست کاری فرارتر از زمان و مکان باشد و چه کاری بهتر از وقف. با وقف زینبی می‌توان نام و یاد آن حضرت را برای همیشه زنده و پویا نگه‌داشت و گامی بلند و دایمی برای ترویج این فرهنگ برداشت.
در این راستا با شیوه‌های مختلفی می‌شود در عرصه وقف زینبی خدمت کرد. می‌توان با وقف برای ترویج سیره علمی و عملی و سبک زندگی، مقام، منزلت، نقش و جایگاه حضرت زینب سلام‌الله‌علیها در حفظ دین و مذهب، آیینه‌ای تمام‌نما از کمالات را فراروی بندگان خدا قرار داد. با وقفی این‌چنین می‌توان کمالات آن حضرت را در قالب‌های گوناگون، از چاپ و نشر گرفته تا ساخت فیلم و سریال و... به نمایش گذاشت و اسوه‌ای نمونه به زنان و دختران جهان معرفی کرد. با وقف می‌توان امکانات مادی مراسم بزرگداشت آن حضرت را برای همیشه بر عهده گرفت و بانی خیر مجالس ذکر مصایب آن حضرت بود. می‌توان در جای جای عالم با وقف حسینیه، مسجد، درمانگاه، بیمارستان، مدرسه، دانشگاه، حوزه، مراکز فرهنگی و... عطر نام آن حضرت را در جامعه منتشر و عَلَم زینبی را برای همیشه برافراشته نگه‌داشت. می‌شود خانه، ملک و یا زمینی را وقف کرد تا به وسیله منافع آن، نام مقدس «زینب» را ترویج و والدین را برای نام‌گذاری نوزادشان به نام آن بانوی بزرگوار، ترغیب، تشویق و تکریم کرد. می‌توان هزینه سفر زیارت حرم حضرت زینب سلام‌الله‌علیها را برای محبان و ارادتمندان حضرتش مهیا و این‌گونه راهی همیشگی برای زیارت آن حضرت فراروی خداجویان گشود. با وقف برای حضرت زینب سلام‌الله‌علیها، می‌توان تا ابد بخشی از هزینه‌های جاری و یا توسعه و بازسازی حرم مطهر ایشان را بر عهده گرفت و نام خود را تا قیامت در لیست مدافعان حرم آن بانوی بزرگوار ثبت کرد.
می‌توان زمین و یا ساختمانی را وقف خادمان و مدافعان حرم آن حضرت کرد تا با درآمدهای آن، به حمایت، تکریم و بزرگداشت جایگاه مدافعان حرم پرداخت. می‌توان با وقف به تقویت روحیه مدافعان و تشویق به حضور بیش‌تر در جبهه مقاومت و دفاع از حرم‌ مطهر پرداخت. می‌توان با وقف، به تکریم و بزرگداشت مدافعان و شهدای حرم و تبیین شخصیت، اهداف و مجاهدت‌های خالصانه آنان پرداخت و شخصیت و فداکاری آنان را در قالب فیلم، کتاب و... به عنوان الگو معرفی کرد و خانواده‌های آنان را مورد تفقد، دلجویی و حمایت مادی و معنوی قرار داد.
و در یک کلام، می‌توان با وقف برای دفاع از حرم حضرت زینب سلام‌الله‌علیها، پشتوانه‌ای همیشگی برای دفاع از این حریم مقدس ایجاد کرد و راه و منش «دفاع از حرم» را برای همیشه پویا و زنده نگه‌داشت.

نویسنده: حسین ژولیده

مقاله ها مرتبط