در ۲۰شهریور سال۱۳۸۰ که مصادف با ۱۱ سپتامبر۲۰۰۱ بود؛ حادثه‌ای در آمریکا رخ داد که تمام جهان را تحت تاثیر خود قرار داد. دو برج ۱۱۰ طبقه مرکز تجارت جهانی در شهر نیویورک در حمله انتحاری هواپیماهای مسافربری نابود شد. ساختمان‌های پنتاگون و وزارت امورخارجه بر اثر اصابت هواپیما و انفجار بمب آسیب دیدند. این حادثه که می‌توان از آن توطئه بزرگ علیه جهان اسلام نام برد، بهانه‌ای برای حضور آمریکا در منطقه خاورمیانه و حملات نظامی به برخی از کشورهای اسلامی شد. آمریکا به این بهانه و به اصطلاح مبارزه جهانی با تروریسم و سرنگون کردن حکومت طالبان که آن را متهم به همدستی با القاعده کرده بود؛ به افغانستان حمله و آن را اشغال کرد؛ که از این جهت می‌توانست امنیت ملی ایران اسلامی را تحت تاثیر خویش قرار دهد. قرار دادنِ ايران در فهرست محور شرارت، محکومیت ایران به پرداخت غرامت به حادثه دیدگان از سوی دادگاهی در آمریکا سال‌ها پس از این حادثه، افزایش اسلام‌هراسی و اسلام‌ستیزی از جمله چالش‌های پدید آمده از این رخداد برای جمهوری اسلامی ایران بود.
اواخر بهمن ماه این سال، حادثه‌ی هوایی دیگر جان ده‌ها نفر از هم‌وطنان‌مان را گرفت؛ سقوطِ یک هواپیمای توپولف در نزدیکی خرم‌آباد با ۱۱۷ سرنشین که همه سرنشینان در دم جان باختند! اجساد این قربانیان به علت صعب‌العبور بودن مکانی که هواپیما در آنجا سقوط کرده بود؛ بعد از گذشت نزدیک به ۱۰ روز پیدا شد.!
در روز ۲۲ تیر ۱۳۸۱ جورج بوش رئیس‌جمهور آمریکا طی سخنانی، صراحتا از گروه‌های آشوب‌طلب در ایران اسلامی، حمایت به عمل آورد و این چنین گفت «ایالات متحده از روند تغییر در ایران پشتیبانی می‌کند، و مردم ایران، دوستی بهتر از آمریکا نخواهند داشت.» وی همچنین در ادامه سخنان خود گفت «مردم ایران خواهان همان آزادی‌ها، حقوق بشر و فرصت‌های مردمان دیگر در سراسر جهان هستند.»
در پاسخ به این سخنان مداخله‌گرانه و در جهت مقابله با این توطئه، در ۲۸ تیرماه مردم ایران اسلامی در تمام شهرهای بزرگ و کوچک کشور با انجام راهپیمایی مخالفت خود را با آشوب‌گران و دخالت‌های رئیس‌جمهور آمریکا اعلام کردند. رهبر معظم‌ انقلاب‌ اسلامی‌ نیز در پیامی‌ به‌ ملت‌ بزرگ‌ ایران‌ با تجلیل‌ از حماسه‌ عظیم‌ و پرشکوهِ ملت در برگزاریِ این راهپیمایی چنین فرمودند «حضور بی‌دریغ‌ و میلیونی‌ شما بندگان‌ صالح‌ خدا و انسان‌های‌ آگاه‌ و مؤمن‌ که‌ زیر آفتاب‌ تفتیده‌ به‌ خیابان‌ها آمدید، به‌ جهان‌ اعلام‌ کرد که‌ این‌ ملت‌ بزرگ‌ راه‌ رفته‌ را باز نخواهد گشت‌ و پرچم‌ امام‌ خمینی‌ و شهیدان‌ قافله‌ عشق‌ را همچنان‌ در اهتزاز نگاه‌ خواهد داشت‌.»
یکی از چالش‌هایِ جدیِ نظام جمهوری اسلامی در سال ۱۳۸۱، تشدیدِ تحریم‌های ظالمانه‌ آمریکا و متحدانش بر علیه ملت و نظام اسلامی ایران است. در ۲۳ مرداد ماه این سال، علیرضا جعفرزاده سخنگوی گروهک تروریستیِ سازمان مجاهدین خلق(منافقین) خبری را افشا کرد. او تصاویری از سه نقطه نطنز، اصفهان و اراک به نمایش گذاشت و مدعی شد ایران به‌طور مخفیانه در دو نقطه تاسیسات غنی‌سازی اورانیوم و در اراک نیز راکتور آب سنگین دارد. این خبر به شدت با استقبال آمریکایی‌ها روبه‌رو شد و جنجال‌های رسانه‌ای و سیاسی‌ای را در پی داشت. متعاقب آن در بهمن ماه این سال رسما این پرونده وارد مرحله‌ای تازه شد. گرچه حدود یک ماه پس از آن یعنی اسفندماه، محمد البرادعی مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی در سفر به ایران، ضمن بازدید از تاسیسات هسته‌ای تایید کرد «تاسیسات نطنز و اراک، استفاده‌ای صلح‌آمیز داشته و ادعاهای مطرح‌شده درباره استفاده غیرصلح‌آمیز ایران از این تاسیسات، غیرقابل استناد است» ولی همین بهانه کافی بود تا تحریم‌هایی به صورت یك جانبه از سمت واشنگتن و برخی پایتخت‌های اروپایی به صورت مزمن یا مقطعی در رابطه با ایران اعمال ‌شود و پس از انتقال پرونده هسته‌ای ایران از آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت سازمان ملل متحد، ابعاد گسترده‌تری به خود بگیرد.
اما غم‌انگیزترین حادثه دراین سال، در ۳۰ بهمن ماه رخ داد؛ سقوط هواپیمای ایلیوشین ایل-۷۶ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در جنوب کرمان! این هواپیما که از زاهدان به مقصد کرمان در پرواز بود؛ ۲۵۷ مسافر و ۱۸ خدمه داشت که تمامی آن‌ها در دم جان باختند.
در پی سقوط این هواپیما و جان‌ باختن‌ جمعی از پاسداران انقلاب اسلامی، رهبر معظم‌ انقلاب‌ اسلامی در پیام‌ تسلیتی خطاب‌ به‌ فرمانده‌ کل‌ سپاه‌ پاسداران‌ انقلاب‌ اسلامی، این‌ حادثه‌ را موجب‌ اندوه‌ و تأثر عمیق‌ خواندند و این چنین بیان داشتند «حادثه مصیبت‌بار سقوط هواپیما که‌ در آن‌ جمعی از فرزندان‌ عزیز سپاهیم‌ جان‌ خود را از دست‌ داده‌اند، موجب‌ اندوه‌ و تأثر عمیق‌ اینجانب‌ گشت‌. بی‌شک این‌ عزیزان‌ که‌ عمر و جوانی خود را در راه‌ خدمات‌ دشوار به‌ انقلاب‌ و کشور خود مصروف‌ می‌کردند در جوار رحمت‌ الهی و برخوردار از پاداش خداوند می‌باشند ان‌شاءالله‌. به‌ خانواده‌ها و بازماندگان‌ این‌ عزیزان‌ و به‌ خانواده‌ بزرگ‌ سپاه‌ پاسداران‌ تسلیت‌ می‌گویم‌ و بردباری و آرامش‌ قلبی آنان‌ را از خداوند رحیم‌ و کریم‌ مسئلت‌ می‌کنم‌.»
در روزهای انتهایی آخرین ماه سال ۱۳۸۱ رخدادی دیگر در همسایه‌ غربی ایران، امنیت ملی کشورمان را به شدت تهدید کرد؛ حمله آمریکا و متحدانش به عراق در ۲۷ اسفند ماه! دو توجیه عمده برای آغاز این جنگ توسط جرج بوش رئیس‌جمهور وقت آمریکا مطرح شد؛ رابطه صدام حسین با القاعده و نابود کردن سلاح‌های کشتار جمعی عراق بنابر توافق‌نامه ۱۹۹۱. مشخص بود که این‌ها بهانه‌ای برای یک اقدام از پیش تعیین شده بود؛ زیرا هیچکدام از دلایل ادعایی آمریکا برای انجامِ این حمله به اثبات نرسید. بی‌شک می‌توان جلوگیری از حاکمیت اسلام انقلابی در عراق، مهار و کنترل جمهوری اسلامی و بالاخره تسلط بر ذخایر و منابع انرژی این کشور را از دلایل اصلی این حمله گسترده دانست!
تجاوز نظامی آمریکا به عراق سرآغاز دوران جدیدی در روابط ایران با عراق شد. اگرچه این اشغال باعث تضعیف عراق و رفع تهدید مستقیم و جدّی از امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران شد؛ ولی تداوم حضور قدرت‌های فرامنطقه‌ای، بی‌ثباتی داخلی در عراق، آینده‌ مبهم شمال عراق و... تهدید علیه امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را افزایش داد. بی‌شک با توجه به گره‌خوردگی امنیت ملی ایران اسلامی با کشورعراق به جهت داشتن بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر مرز مشترک، اشتراکات مذهبی، اشتراکات قومی و... حمله آمریکا به عراق می‌توانست مستقیما امنیت ملی کشورمان را تهدید کند.
آغازسال ۱۳۸۲ را می‌توان سرآغازِ تشديدِ فشارهای استکبار، متحدانش و مجامع بین‌المللی وابسته عليه فعاليت‌هاي هسته‌اي صلح آميز ایران اسلامی دانست. اما آغازین ماه زمستان این سال ماهی غم‌بار بود. مهم‌ترین و در عین حال تاثر بارترین حادثه؛ زلزله بم!! بود. این زمین لرزه به بزرگی ۶٫۶ ریشتر در ساعت ۵:۲۶ بامداد روز جمعه ۵ دی ۱۳۸۲ به مدت ۱۲ ثانیه شهر بم و مناطق اطراف آن در شرق استان کرمان را لرزاند. بر پایه آمار رسمی این زمین‌لرزه ۲۶۲۷۱ کشته، ۳۰ هزار مجروح و بیش از ده هزار نفر بی‌خانمان به جای گذاشت. در اثر این زمین‌لرزه ۱۰۰ درصد سازه‌های شهر بم به کلی تخریب شدند. ارگ بم نیز که با بیش از ۲۵۰۰ سال قدمت، بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین سازه گِلی جهان بود، به کلی ویران شد.
رهبر معظم انقلاب در پي این حادثه دلخراش در پنجمین روز از دی ماه پیامی به این شرح صادر نمودند «بسم الله الرحمن الرحيم. حـادثـه‎‎ دردآور و تـاسـف‌بـار زلـزلـه در شهرستان‎ بم‎ را كه‎‎ خانواده‌هاي‎‎ بسيـاري از هم‎ميهنان‎ عزيز را داغـدار كـرد و بـه‎ كشته‎ و مجروح‎ شدن‎ جمع‎ كـثيـري‎ از مـردم‎ متدين‎‎‎ و وفادار آن سامان انجاميد به‎ حضرت‎ بقيه‎‎‎‎‎‌الله الاعظم‎ روحي‎ فداه و به همه ملت‎ ايران‎‎ به‎‎‎ ويژه كساني‎ كه عزيـزان خـود را از دست‎‎ داده‎اند تسليت عـرض‎ مـي‌كنـم‎ و شفاي‎ عاجل‎ مجروحان‎‎ و آسيب‎ديـدگـان را از درگاه‎ خداوند متعال‎ مسئلت‎ مي‌نمايم‎. بر همه‎ دستگاه‌هاي‎ مسئول‎ در استان‎‎ كرمان و در مركز لازم‎ است‎ كه‎‎ با همـه تـوان‎ و بـا سرعت‎ به‎‎‎ ياري‎ مردم‎ زلزله‌زده بشتابند و وسايل‎ مورد نياز را به‎‎‎ خصوص‎ با توجـه بـه فصل‎ سرما براي‎ آنان‎ فراهم‎ كنند. از همه‎ مردم‎ عزيزمان‎ به‌خصوص‎ در مناطق‎ نزديك‎ به‎‎‎ آن‎‎ شهرستان درخواست‎ مي‎‌كنم‎ كه بـه هـر اندازه‎‎ ممكن‎‎‎ به برادران و هم‌ميهنان آسيب‎‌ديده‎‎ و مصيب‎‌زده خود ياري‎ برسانند. از خداوند متعال‎ توفيق‎ و كمك‎ به‎ همگان‎ را مسئلت‎ مي‎‌نمايم.»

نویسنده: فتح‌الله نادعلی