... پسرم! تا نعمت جوانی را از دست ندادي فكر اصلاح خود باش كه در پيری همه چيز را از دست می‌دهی. يكی از مكايد شيطان كه شايد بزرگترين آن باشد كه پدرت بدان گرفتار بوده و هست ـ مگر رحمت حق تعالی دستگير او باشد ـ استدراج است. در عهد نوجوانی شيطان باطن كه بزرگترين دشمنان اوست او را از فكر اصلاح خود باز می‌دارد و اميد می‌دهد كه وقت زياد است. اكنون فصل برخورداری از جوانی است و هر آن و هر ساعت و هر روز كه بر انسان می‌گذرد، درجه درجه او را با وعده های پوچ از اين فكر باز می‌دارد تا ايام جوانی را از او بگيرد. و آنگاه كه جواني رو به اتمام است، او را به اميد اصلاح در پيری سرخوش می‌كند و در ايام پيری نيز اين وسوسه شيطانی از او دست نكشد و وعده توبه در آخر عمر می‌دهد و در آخر عمر و شهود موت، حق تعالی را در نظر او مبغوض ترين موجود جلوه می‌دهد كه محبوب او كه دنيا است از دستش گرفته است.
اين حال اشخاصی است كه نور فطرت در آنها به كلی خاموش شده است و اشخاصی هستند كه غرقاب دنيا آنها را از فكر اصلاح، به دور نگه داشته و غرور دنيا سرتاپای آنان را فرا گرفته است. من خود چنين اشخاصی را در اهل علم اصطلاحی ديده‌ام و اكنون بعض آنها در قيد حياتند و اديان را هيچ و پوچ می‌دانند.
پسرم! توجه كن كه هيچ يك از ما نمی‌تواند مطمئن باشد كه به اين دام شيطانی نيفتد. عزيزم! ادعيه ائمه معصومين را بخوان و ببين كه حسنات خود را سيئات می‌دانند و خود را مستحق عذاب الهی می‌دانند و به جز رحمت حق به چيزی نمی‌انديشند و اهل دنيا و ... اين ادعيه را تأويل مي كنند؛ چون
حق ـ جل و علا ـ را نشناخته‌اند.
پسرم! مسأله بزرگتر از آن است كه ما تصور می‌كنيم.

صحيفه امام خمينی ^(ره) ـ جلد ۲۰ ـ صفحه ۴۳۶