پیامی راهبردی

گروه سیاسی دفاع‌پرس، پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به مناسبت چهلمین روز شهادت «جمعی از هم‌میهنان عزیزمان، که در میان آنان سرداران با کفایت نظامی و دانشمندان برجسته هسته‌ای بودند» اگر چه از لحاظ کمیت پیام بلندی نیست -کمتر از ۴۴۰ کلمه- اما از ابعاد مختلف دارای اهمیت و قابل تأمل است و از این منظر یک پیام راهبردی است؛ این پیام با ترکیبی از سوگ، بزرگداشت، حماسه و سیاست‌ورزی و دوراندیشی، نقشه‌ای برای عبور از این مرحله خطیر ارائه می‌دهد و بر مسئولیت‌پذیری جمعی تأکید می‌کند که بخشی از اهمیت آن در تحکیم پایه‌های نظام در شرایط فعلی و جهت‌دهی به افکار عمومی است.

تقدیر از شهدا و بازماندگان صبور و مقاومشان، محکومیت جنایات دشمن، تحسین تاب‌آوری ملت ایران و بالاخره تعیین تکالیف ملی، سیر و بدنه این پیام را تشکیل می‌دهد. البته در این میان، بین سطوری نیز وجود دارد یعنی اگر چه در ابتدای این پیام، «ملت سرافراز ایران» مورد خطاب قرار گرفته‌اند، اما در متن، علاوه بر مردم، برخی اقشار نیز به‌طور مشخص مخاطب این پیام هستند.

البته علاوه بر مخاطب داخلی پیام، می‌توان گفت دشمن نیز به نحوی و به‌طور غیرمستقیم مخاطب است. دشمنی که گمان می‌کرد با ترور و جنایت می‌تواند به اهداف پلید خود دست یابد و یا نیز خیال می‌کند با فشار و تهدید می‌تواند شکست خود را جبران کند، باید بداند که «هر دو حرکت نظامی و علمی شتابنده‌تر از گذشته به سمت افق‌های بلند پیش خواهد رفت» و این یعنی جمهوری اسلامی ایران نه در حوزه هسته‌ای که بهانه قدیمی دشمن است، تن به باج‌خواهی غرب می‌دهد و نه در حوزه فناوری‌های دفاعی و برد موشک‌هایش کوتاه می‌آید.

پس از منظری می‌توان و باید گفت که مهمترین و اصلی‌ترین بخش پیام مذکور، بخش انتهایی آن است که هفت تکلیف و وظیفه راهبردی و ملی معین شده و گروه‌ها و اقشار مختلف، به شکل روشن و صریح، در این خصوص مورد خطاب قرار گرفته‌اند؛ اولین آنها لزوم حفظ اتحاد ملی است که ایشان آن را «وظیفه یکایک ما» دانسته‌اند. اینکه همگان فارغ از اینکه که هستند، کجا هستند و چه مسئولیت و کار و جایگاهی دارند، درباره حفظ اتحاد ملی وظیفه دارند، به خودی خود نشانگر اهمیت کلیدی این تکلیف است.

نخبگان علمی، گویندگان و قلم‌زنان، فرماندهان نظامی، مسئولین دستگاه‌های اجرایی، حضرات روحانی و بالاخره آحاد ملت و بخصوص جوانان نیز در ادامه مورد خطاب قرار گرفته و وظیفه و تکلیف اصلی آنها معین شده است. این وظایف درواقع سرلوحه و سرفصل است و باید درباره چگونگی و باید‌ها و نباید‌های لازم برای تحقق آنها تأمل و صدالبته اقدام کرد.